Απάν ‘ς σα ξημερώματα
και ‘ς σα πετεινολάλια
εψήφ’σαν το μνημόνιον
με τα πολλά τα “κάλλια”…!
Ατό γομάτον βάσανα,
πίκρας και ερωνίαν
κι αφκά‘ ς σο κατωγράφν α’θε
τη Τσίπρα τα τσιζία …!
Άμον γαρτάλια έρρουξανε
να τρώνε ‘σεν ,Αλέξη,
‘φοβέρτσαν, εφοβέρτσανε
με τ’ άκλερον το Grexit.
Εσύ ,Τσίπρα μ’, ενέμπεσες
‘ς ση Σόιμπλε τ’ ομμάτι,
κ’ εποίκε ‘σε έναν κεπεζέν,
κουρπάν και σπαξιμάτι..
Έπαρ ‘το, Τσίπρα, κ’ έλα οπίς
ατό τιδέν πα ‘κ’ έν’ ι.
Κι άλλ’ εμπροστά εψήφεσαν
Σαμαρο- Βενιζέλοι..
Κι ο Τσίπρας, ο χιλιάκλερον,
θα πέρ’ ατό και έρται,
συντρομάζ’νε τα γόνατα τ’,
ο νους ατ’ πάει και έρται…
Εγώ εσέν εμένεσα
το όχι ντο θ’ εφτάς α’ ;
Εξέρνα, θα λαγγεύνε ‘σεν
άμον χωρί νεγάμ’σα…
Εσέν, που ‘κ’ εφοβέριζαν
Τρέμη και Πρετεντέρης,
αέτς πώς εδειλίασες
κ’ εγέν’σνε τερπετέρης;
Ατώρα πώς θα σ’κώντς ατό
αείκον ρεζουλούκι!
‘ς σ’ είναν να κουβενεύκεσαι,
‘πόθεν να παίρτς σολούχι..!
Χρέατα και μνημόνια
απάν ισ’ θα τσοκεύνε,
‘ς σο όρομα σ’ θα διακλώσκουνταν,
εσέν θα χοτλαεύνε…
Εσύ, Τσίπρα μ’, ντο ‘κ’ έξερες
μικρόν λόγον να λές ι,
‘ς ση γούλα σ’ εσπιχτόδεσαν
τη κρεμάλας το δέσι..
Τσίπρα, η γιάγια μ’ έλεεν
΄΄το νου σ’ πάντα ας έχεις,
τρανόν σκατόν κλείστ’ κά’ και φα,
τρανόν λόγον μη λές ι΄΄…
Κι ατώρα ντο θα ίνουμες
χωρίς έναν ελπίδαν;
Ατό έσυραν κ’ έκοψαν
ας ση λαού τη μοίραν…!
