Ένας «ΑΕΤΟΣ» περήφανος, δεν πάει στα «κατώμερα» να ξεχειμάσει, γιατί σ’ αυτά φωλιάζουν «οι χελώνες» μον’ μένει πάνω στα βουνά, ψηλά στα κορφοβούνια των Πιερίων και από εκεί βροντοφώναζε, δεν κάνω οπαδούς, αλλά χρησιμοποιούσα το λόγο του πρώτου μετά τον ΕΝΑ, Παύλου «Μιμηταί μου γίνεσθαι κα’ γώ ΧΡΙΣΤΟΥ». Τα λόγια αυτά αντιλαλούσαν στις πλαγιές των Πιερίων και ξεσήκωναν πλήθος Χριστιανών, γιατί οι χριστιανοί ήξεραν να χωρίζουν το σιτάρι από την ήρα.
Θα σου το τραγουδήσω ολόκληρο, αυτό, το Δημοτικό τραγούδι, που το μάθαινα στους μαθητές του σχολείου μου, εν καιρώ, γιατί πράγματι ήσουν σαν εκείνους τους αρματωλούς και κλέφτες που αγωνίστηκαν για να ελευθερωθεί η ΠΑΤΡΙΔΑ μας.
Πολλές φορές επισκεύθηκες την ενορία μου και έσπειρες τον Λόγο του Ευαγγελίου. Όλοι οι ενορίτες μου ωφελήθηκαν με το παραπάνω, θα σου χρωστάμε ευγνωμοσύνη. Είσαι στην αγκαλιά του Παντοκράτορος ΧΡΙΣΤΟΥ.
Σε ευχαριστούμε για όλα!
π. Ηλίας – Πρ. Καλλιόπη και οι ενορίτες του Ροδίτη.
Υ.Γ. Το ίδιο και ο Ιατρός Χρίστος Καραδήμος που ήταν συνοικότροφος στα διάφορα οικοτροφεία Κοζάνης και Αθηνών.
