Αβού το κοντυλόγραμμα μ’
και το περιγραμμένον
και πώς να καυχινεύκουμαι
δάκρον τ’ αφορισμένον…!
Το καπαέτ, ντ’ εχτέθανε,
και πώς θα φανερούται:
Γιουτούρεψαν τον γουρζουλάν
η γης να θανατούται….!
‘Σ σ’ αβού το καταλάεμαν,
‘ ς ση γης τ’ απαδαμέρια,
η ζωή και ο θάνατον
εδέκανε τα χέρια…!
Τα πολιτείας έντανε
γεσίρια κ΄ερημίας.
Ο γειτονάς τον γειτονάν
‘κι δί’ καλημερίας….
Αποδεθέν ‘κ’ ευρίεται
έναν κοκκίν μιγκίν- ι.
Όλεν ο κόσμον ανασύρ’
‘ς σ’ ακράμερα ‘ς ση γην-ι..
Ανθρώπ’ εμαναχεύτανε
μακρά ας ση δουλείαν .
Θα θέκ’νε, κοτζακιάζ’νε ‘μας
άμον θελ’κά ποζία..!
Τη γης οι τρανοκέφαλοι
κολλίζ ’νε απ’ ένας, ένας.
Το γιατρικόν ,ντο δίν’ ατσέν
‘κ’ εξέρ’ ατό κανένας…!
Αβού τον κόσμον κυβερνούν
τ’ αψύχωτα παράδας,
εχάθεν το ναμούς εμούν,
ζούμ’ με τα μουταράδας..
Αβού τον κόσμον, τ’ άκλερον,
ποίος θα διαφεντεύει,
θα έχ’ τα χάρις τη Χριστού
τ’ ανθρώπ’ς να δεσκαλεύει..
