Ποντιακή Γενοκτονία…
εξορίες θανάτου…
Το αφιερώνω στις πόντιες μάνες
19η Μαΐου 2016
Καλλίον εν η κόλαση
τη Άδ’ η ησυχασία,
ας ση θανάτ’ το λάσιμον
‘κι ας σηντυραννισίαν.
Ατσάμερ’ πάνε οι ανθρώπ’
με το γομάρ ‘ς σ’ ωμία !
Κι χάρον ο αλάλετος
δί’ ατςκαλημερίαν.
Κλαίν τα μωρά και ανασύρν’
βαρκίζνε τα ρεφούλια,
κι οι τσανταρμάδες απ’ οπίς
με τα γαμσίακρούνε.
Μάνα τη γης τ’ αγάπεμαν
και τ’ οσπιτί το στόλι,
τσεεκότσεψεν τη μεζιρές
κι ορφάνεψεν το φώλι σ’.
Κι ατά τα απαργόρετα σ’
ντ’εγροίκ’σαν και τουλώνε,
χωρίς ψωμίν χωρίς νερόν
ατσά πώς ημερών’νε..!
Αναθεμάσε χάροντα
και τρισαναθεμάσε,
τοιτσανταρμάδες αγαπάς
κ’ εμάς ξάϊ κ’ ελεάσε..!.
‘Σ σ’ αβού τ’αδέβαταραχιά
η γη καπούλ’ ‘κ’ εφτάει ‘σε,
τ’ άγρια πουλία τρώνε ‘σεν
κι ο Θεόνανασπάλτσε..!
Άργανα και ΠακάρΜετέν
Χαρπούτ, Ντιαρπεκίρι,
τσόλ’ κ’ έρημα να ίντανε
πόδαν και κοιμητήρι…!
Πατρίδα μ’ ηλιοφώταχτον
τον ήλιονπώς εχάσες
και με το φέγγονσαγαπήν
‘ς σα ξένα εβραδιάστες..!
