Η φτώχεια οδηγεί στην επανάσταση,
η επανάσταση στη φτώχεια.
Βίκτωρ Ουγκώ, 1802-1885, Γάλλος συγγραφέας
Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
κι αν γύρισε ο ήλιος, οι αχτίδες του πληγή.
Θέλει νεκρούς χιλιάδες να ‘ναι στους τροχούς
κι οι ζωντανοί να ψάχνουν για νέους αρχηγούς.
Θέ μου, πρωτομάστορα, μ’ έχτισες μέσα στα βουνά
και μ’ άφησες μονάχο να ζω στη συμφορά.
Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
και ξέμεινε η χώρα στα κρύα του λουτρού.
Σ’ ένα βαθύ πηγάδι τον έχουνε κλειστό
τον Άκη, το μεγάλο, τον Τσοχαντζόπουλο.
Μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος,
η κλεφτουριά μεγάλη κι ακόμη άκριτος.
Θέ μου, πρωτομάστορα, μέσα στις πασχαλιές και ‘συ,
τ’ αδιέξοδά μας βλέπεις και την υποταγή.
Θέ μου, πρωτομάστορα, μύρισες την ανάσταση
και ο λαός αναζητά απ’ την ελπίδα βάσταξη.
Δεν μπόρεσες το δίκαιο να φέρεις εις την γη
και κράτησες για σένα το δίκοπο σπαθί…
