Πατρίδα γη των Κομνηνών
Του Μωυσιάδη Παναγιώτη
Πατρίδα, γη των Κομνηνών,
ακρίτες σε ζητάνε,
γράφουν τραγούδια, σε υμνούν ,
για σένανε ρωτάνε.
Να ‘ρθούν, να προμηνύσουνε
ρωμαίικα παλικάρια
με λύρες και πυρρίχιους,
φλογέρες και δοξάρια.
Είσαι μέσα στη μνήμη μας
έρωτας και αγάπη ,
για μας είσ’ ένα όνειρο ,
που ακόμα δεν εχάθη.
Στα τείχη σου, τα άπαρτα,
κι αν ήρθαν καταιγίδες,
εκεί φωλιάζουν άσβεστες
της ράτσας οι ελπίδες .
Με λάβαρα και φλάμπουρα
αγγεία και ταμπούρλα,
θα ξαναρθούνε Κομνηνοί
με του αετού τη βούλα.
Κι αν ήρθαν μπόρες πρωτινές
και δόξες, που περάσαν,
τραγούδι είσαι ζωντανό,
που ακόμα δεν ξεχάσαν .
Καμπάνες θα χτυπήσουνε,
σήμαντρα θα σημάνουν ,
ο μύρος και τ’ αγίασμα
το μέρη μας θα ράνουν..
Πατρίδα, που την αγαπάς,
ποτέ σου δεν τη χάνεις,
μες στην καρδιά σου την κρατάς
κι από το νου δε βγάνεις.
