‘-Σου λέω βρε Κάκο…Πώς να στο εξηγήσω αλλιώς;
-Βρε Χάμπο, εγώ αυτά δεν τα καταλαβαίνω. Και δεν είμαι και ντουρντουβάκης θαρρώ!
-Όχι Κάκκο. Δεν είν’ εύκολο να το εξηγήσω. Γι’ αυτό δε μπορώ να σε δώσω να καταλάβεις…
-Ά, να και ο Τασούλς. Γεια χαρά Τασούλ.
-Χαιρετώ τα παλληκάρια.
-Μας δουλεύς Τασούλ;
-Όχι Κάκκο . Το πιστεύω! Αλήθεια.
-Καλά – καλά…Κάτσε να δεις κάτι. Σήμερα ο Χάμπος μας τα μπερδεύει.
-Μπα! Πως έτσι; Γιατί Χάμπο; Τι είν’ το θέμα;
-Το θέμα είναι Τασούλ, που προσπαθώ να εξηγήσω στον Κάκκο, πως για να σε ψηφίσει ο κόσμος δεν είν’ απλό πράμα.
-Έ, κάτσε βρε Χάμπο. Υπάρχει και η ιδεολογία!
-Υπαρχει Τασούλ. Δε λέω. Αυτό είναι ένα θέμα σοβαρό…η ιδεολογία! Αλλά, ας πούμε,διαλέγεις την παράταξη. Πώς αποφασίζεις μετά;
-Έ, μετά τι;
-Μετα Κάκκο, ας πούμε, διαλέγεις Ευρωβουλευτή, απ’ την ίδια παράταξη. Ή βουλευτή, ή σύμβουλο, ή …
-Ας πούμε!
-Έ, εκεί ας πούμε,για να διαλέξεις, είν’ πολλά που παίζουν ρόλο!
-Ε, βέβαια Χάμπο. Είν’ πάρα πολλά!
-Ναι βρε Τασούλ, δε λέω. Είν’ πολλά. Είν’ κι αυτό κι εκείνο, οι σπουδές, η ιστορία, το κοινωνικό, τα σόγια…
–Ακριβως Χάμπο. Αν είν’ συνδικαλιστής, αν είν’ σε συμβούλια. Σε Σωματεία…στο ένα, στο άλλο…Οι παρέες…
-Πες τα βρε Τασούλ. Γιατί ο Χάμπος με λέει, πως είν’ αυτά με λέει, αλλά είν’ και ένα άλλο. Είναι και το “γκελ” με λέει!
-Ώπα! Τι είν’ αυτό Χάμπο. Μπέρδεψες τον Κάκκο, μπέρδεψες κι εμένα! Τι είν’ το “γκελ”;
-Αμ, αυτή είν’ η δυσκολία μου Τασούλ. Πώς να το εξηγήσω τι είν’ το γκελ; Δε φταίει ο Κάκκος. Ούτε κι εσύ φτες. Είν’ που είν’ δύσκολο να το εξηγήσεις!
-Έ, για προσπάθησε βρε Χάμπο!
-Να προσπαθήσω, αλλά το γκελ δε μετριέται βρε παιδιά. Δεν είν’ να πεις είναι 1,90 ψηλός! Όχι. Ούτε με πτυχία μετριέται. Ούτε με σόγια. Ούτε και με κιλά!
-Σα να αρχίσω να το πιάνω το νόημα Χάμπο. Είναι, ας πούμε, ο αστάθμητος παράγοντας…
-Έ, κάπως. Όχι ακριβώς Τασούλ. Είναι αυτό που βγάζει ο καθένας. Η κοψιά του ας πούμε. Η θεωρεία του.
-Ά, σα να καταλαβαίνω Χάμπο. Ο αέρας του είναι. Αν μαγνητίζει τον κόσμο. Ή για στάσου, ακόμα καλύτερα, διάβασα κάπου, στον άνθρωπο από τα πόδια μέχρι το κεφάλι είν’ το ύψος του. Από κει και πάνω είναι το παράστημά του!
-Μπράβο βρε Τασούλ. Ακριβώς. Είν’ το απάνω απ’ το κεφάλι του που τραβάει τη ματιά του κόσμου! Ας πούμε οι ηθοποιοί. Κι αυτοί το έχουν. Άλλος λίγο, άλλος πολύ…
-Τώρα κατάλαβα. Έτσι είναι. Το έχουν οι πολιτικοί λες δηλαδή, ε Χάμπο;
-Αυτοί κι αν το ‘χουν! Ο γέρος ο Παπανδρέου…ο Αντρέας, ας πούμε. Αυτός κι αν το ‘χε. Αλλά και ο γέρος ο Καραμανλής. Ο Κωνσταντινος. Δεν πήγαινε πίσω κι αυτός.
-Κατάλαβα Χάμπο.
-Τώρα κατάλαβα κι εγώ βρε Χάμπο.
-Αυτό που λες το γκελ, αυτοί που το ‘χουν, δε σημαίνει πως ντε και ντε είν’ καλύτεροι από κάποιους άλλους. Αλλά επειδή το ‘χουν, τους προτιμάει ο κόσμος. Σωστά;
-Ναι Κάκκο. Αυτό λέω. Και λέω πως το γκελ η το ‘χεις, ή δεν το ‘χεις! Κι αν τό ‘χεις; Νασαν εσέν!