Το αλάτι της ζωής… Της Πίστης Κρυσταλλίδου

Πρόσφατα μου χάρισαν  αυτό το υπέροχο βιβλίο,με μια γενναιόδωρη αφιέρωση, μπορεί και ο τρόπος που «το συνάντησα» να με προδιαθέτει θετικά, αλλά σας το συστήνω με επιμονή, να το διαβάσετε, να το χαρίσετε σε ανθρώπους που αγαπάτε ή και όχι!
Είναι μια υπέροχη ωδή στη ζωή με ακονισμένες κυριολεξίες και μερικές ευφάνταστες μεταφορές!
Η Φρανσουαζ Εριτιέ με έναν φαινομενικά απλό τρόπο σου μεταφέρει την ευγνωμοσύνη της ζωής, την αξία της, που κάθε λεπτό που περνάει την κάνει ανεκτίμητη .
Τα πρωινά διαβάζω με τον καφέ μου ένα «κεφάλαιο» του…άξιζε η μισή ώρα μετάθεσης στο ξυπνητήρι!
Σήμερα που είναι αργία και τα παράθυρα της γειτονιάς άργησαν ν´ ανοίξουν, βγήκα στην βεράντα και άγγιξα τον βασιλικό μου … αμέσως ένιωσα την ανάγκη να γράψω και εγώ το δικό μου
«αλάτι της ζωής »
*
Να σε ξυπνά η μυρωδιά του καφέ , που σου έχει φτιάξει άλλος.
Να περνάς το χέρι σου από τον βασιλικό και να μοσχοβολάει ο τόπος, να αφήνεις λίγο ψωμί στο μπαλκόνι σου, πάντα στο ίδιο σημείο για τα πουλιά της γειτονιάς σου.
Να περιμένεις φίλους να έρθουν να σε επισκεφτούν για το Σαββατοκύριακο .
Να διαβάζεις Ελύτη και να θέλεις να ερωτευτείς.
Να έρχεται η καταιγίδα και εσύ να μην φοβάσαι κι ας μην έχεις ομπρέλα ν´ανοίξεις ή περβάζι να σταθείς.
Να αναγνωρίζεις την προσπάθεια κάποιου άλλου και να σε συγκινεί.
Να επιτρέπεις ένα διάλειμμα στον εαυτό σου απ´ όλα και από τα πάντα.
Να δεις μια θεατρική παράσταση και να μην καταλάβεις Χριστό, να δεις μια θεατρική παράσταση που θα σου αλλάξει τη ζωή.
Να φτιάχνεις πρωινό με αυγά και να προσθέτεις μερικές σταγόνες λάδι τρούφας.
Να χτυπά η καρδιά σου γρήγορα με την ανάγνωση ενός μηνύματος στο κινητό.
Να κλείνεις τα μάτια σου και να γεύεσαι την μυρωδιά του πεύκου σε μια κουταλιά μελιού.