Μετά από δυο χρόνια και εν μέσω κορονοϊου συνάντησα, μια ξεχωριστή μητέρα, που θα πρέπει όλοι να σκύψουμε το κεφάλι μας μπροστά στη δύναμη της.
Η κυρία Λίτσα με υποδέχτηκε, το απόγευμα της Τετάρτης, στο όμορφο σπίτι της στο Περιστέρι , ντυμένη στα μαύρα. Πριν όμως σας μιλήσω για την κυρία Λίτσα θέλω να σας συστήσω την Μυρσίνη μου.
Το κορίτσι αυτό ήταν φίλη του Δημήτρη από τα παλιά και είχε την καλοσύνη να μου στείλει δυο λόγια παρηγοριάς, όταν ο Δημήτρης έφυγε .
Το κορίτσι αυτό ήταν μια όμορφη μαμά, μια σπουδαία αδερφή , μια καλή κόρη, μια άψογη επαγγελματίας. Τα είχε όλα, είχε όμως και το γονίδιο… αυτό το ίδιο που σκότωσε την αδερφή της τη Μαρία.
Η όμορφη Μυρσίνη μου, κάποια στιγμή μου έστειλε ένα μήνυμα :
-Ξεκινάει καινούριος Γολγοθάς Πίστη μου γλυκιά….. Και εγώ πλέον ξέρω!!!λυπάμαι τους γονείς και το παιδί μου
Και εγώ της απάντησα
-σε παρακαλώ μη σκέφτεσαι έτσι θα παλέψουμε και θα κερδίσουμε… δικαιούμαστε μια ωραία νίκη
-Μακάρι … ήταν η απάντηση της, αλλά δυστυχώς, άλλα σχέδια είχε η ζωή.
Την κυρία Λίτσα πήγα να δω, που μέσα σε ένα χρόνο έχασε δυο όμορφες κόρες από το ίδιο γονίδιο!
Μου άνοιξε το περιποιημένο σπίτι της, που άστραφτε φροντίδα, με τα εργόχειρα της και τις φωτογραφίες των κοριτσιών της, να κυριαρχούν στο σαλόνι.
Εκεί και άντρα της ο κύριος Σταύρος , βιβλική φιγούρα, ταλαιπωρημένος και αυτός από πολλά, Σταύρος και ο πρίγκιπας της Μυρσίνης, που ήρθε να με χαιρετίσει .
-Η Πίστη ήταν φίλη της μαμάς του είπε η κυρία Λίτσα και μου χαμογέλασε με όλη τη γλύκα του κόσμου.
Έμεινα να μιλάμε ώρες στο σαλόνι να μιλάμε για τις απώλειες μας, με «ευλαβική» απόσταση για να μπορούμε να βγάλουμε τις μάσκες.
-Με μαλώνουν όταν μιλάω συνέχεια για τα κορίτσια μου, γίνεται όμως Πίστη μου να μην μιλάω για τα παιδιά μου;
-Όχι δεν γίνεται! Και είναι νωρίς να κάνεις πως δεν πονάς κυρία Λίτσα, της απάντησα!
Κάνει όμως κουράγιο και προχωράει για τα εγγόνια που πρέπει να στηρίξει και θέλει να τα δει να μεγαλώνουν!
Η κυρία Λίτσα που με τόση πίκρα και θλίψη μπορεί ακόμα να έχει τα όμορφα μάτια της φωτεινά!
Όλα τα είχε το απόγευμα της Τετάρτης στο Περιστέρι, μόνο κάτι μου έλειψε … μια μεγάλη σφιχτή αγκαλιά που δεν επιτρεπόταν να της κάνω.
Πίστη Κρυσταλλίδου
