ΟΟ7 ΠΟΙΗΜΑ
-Πρόσωπο λατρείας, πρόσωπο αστείρευτο, πρόσωπο θύμησης και στοχασμού,
παραδομένο σ΄ ένα έλεος κάποιου ανελέητου φόβου,
χρωματίζεις και χαράζεις τα όρια της σκέψης σου και αφοπλίζεις το σμήνος των πόθων σου,
αφημένο στην ιδέα της δικής σου νίκης ….
-Πρόσωπο αγιάτρευτα αγαπημένο, ατέρμονου πάθους,
κλειδωμένο στο απόλυτο μια κούφιας σιωπής,
ξημερώνεις τις μέρες σου πίσω από τα παραθυρόφυλλα,
στις χαραμάδες και στα ξέφτια ενός δωματίου.
-Πρόσωπο αξέχαστο με μιας πολιτείας τις εικόνες δεμένο,
μιας χίμαιρας γέννημα, μια αδόξαστης ελπίδας διέξοδο,
προστάζεις τη σκέψη και σφίγγεις τα χείλη,
σκορπάς το μυαλό σου σε μύριους αγέρηδες.
-Πρόσωπο διψασμένο, να μην πιεις αγωνίζεσαι,
δοσμένο μ’ ένα στόχο σ’ ένα καημό και ένα δεν πρέπει,
συντρίβεις την καρδιά σου να μην βλέπει,
κάποιο σοκάκι μια πολιτείας που περπάτησες.
Λογάριασε τις μέρες και δες το ΕΓΩ μου σκοτωμένο και ανάλαφρο.
Αγκάλιασε ότι έζησε και δώσου, με σώμα και ψυχή και νοιώσε, την λύτρωση στη βροχή μιας περήφανης
πόλης που γκρέμισε ….
Από τη συλλογή ποιημάτων «ΑΙΣΘΗΣΗ ΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ » της Σίσσυ – Βασιλείας Ραμπίδου.
Γράφτηκε
στις 13-2-1984
