Έως το 2015 η Ελλάδα ήλεγχε την ροή των μεταναστών, στήνοντας τον φράχτη στον Έβρο, με κλειστά τα χερσαία σύνορα και αυξημένη επιτήρηση θαλάσσιων συνόρων από αέρος και θάλασσας.
Η βάση του κακού είναι κάπου στο 2016 όταν η Ελλάδα υπέγραψε συμφωνία με την Τουρκία και την Ε.Ε. Με βάση την οποία όσοι μετανάστες θα έρχονται από Τουρκία, η Ελλάδα δεν θα τους επιστρέφει απέναντι , με αντάλλαγμα 1,5 δις ευρώ για κατασκευή δομών φιλοξενίας και αντ’αυτού κατασκευάστηκαν δομές κολαστήρια ανθρωπίνων ψυχών που λειτουργούν ανεξέλεγκτα.
Η σημερινή κυβέρνηση προσπάθησε να μεταφέρει μετανάστες στην ηπειρωτική Ελλάδα αλλά η Τουρκία ως απάντηση αύξησε τις ροές των μεταναστών εκ νέου στα νησιά.
Σαν λύση φαίνεται να είναι οι κλειστές δομές κάτι που θα λειτουργεί ως αποτρεπτικός παράγοντας για όσους θα μπούνε μέσα σε αυτές και θα απελαύνονται μετά από 8 μήνες το πολύ όπως προβλέπει ο νόμος, έτσι θα σταλεί το μήνυμα ότι εδώ δεν έχει προοπτική.
Οι έχοντες συμφέρον, εκμεταλλευόμενοι την αγωνία των νησιωτων βλέποντας ότι τα συμφέροντα τους θίγονται από μια τέτοια εξέλιξη υποκινούν τις αντιδράσεις (δικαιολογημένες σε ένα βαθμό). Αν τα κλειστά κέντρα δεν γίνουν η κατάσταση θα είναι εξαιρετικά δύσκολη και επικίνδυνη για τα νησιά μας , τους κατοίκους τους και τις τοπικές οικονομίες….
Τότε αυτοί που λειτουργούν από συμφέρον, θα απομονωθούν απέναντι στις τοπικές κοινωνίες…αλλά η ζημιά θα έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια.