ΠΟΛΕΜΟΣ ΙΣΡΑΗΛ & ΧΑΜΑΣ- Γράφει ο Πολυχρόνης Σαρ. Ρουσσάκης

 ΠΟΛΕΜΟΣ ΙΣΡΑΗΛ & ΧΑΜΑΣ
-Η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ολόκληρος ο πλανήτης, φοβάται και αναρωτιέται, ποιοι θα είναι στην
πορεία οι επιπλέον εμπλεκόμενοι, πόσοι τελικά εν συνόλω, ποια έκταση
μπορεί τότε να πάρει αυτή η πολεμική σύρραξη, ποια μορφή πολέμου, ποια
πέραν των ήδη γνωστών, οπλικά συστήματα και μέσα θα
(πρωτο)χρησιμοποιηθούν και σε ποιον αριθμό και μέγεθος και φυσικά,
ποιες θα είναι οι άμεσες και έμμεσες και σε βάθος χρόνου επιπτώσεις
για την ανθρωπότητα στην στενή και ευρύτερη έννοια της λέξης, στην
γεωστρατηγική και γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής!
-Και ας θυμηθούμε ότι μιλάμε για μια περιοχή όπου διασταυρώνονται και
συχνά  συγκρούονται 3 μονοθεϊστικές θρησκείες με τα παρακλάδια και τις
αιρέσεις τους, τρείς Ήπειροι, τρείς ή περισσότεροι πολιτισμοί, των
οποίων ουκ έστιν ο αριθμός των πολιτισμικών διαφορών τους και το
σπουδαιότερο όλων, στην ευρύτερη αυτή εδαφική έκταση, κρύβονται
υπογείως τεράστια ενεργειακά αποθέματα, σε εδάφη κυρίως αραβικών
κρατών, από τα οποία η Ευρώπη και όχι μόνο, είναι άμεσα και στενά
εξαρτημένη σήμερα και εξαρτώμενη μάλλον στο μέλλον και για ικανό ακόμη
χρονικό διάστημα.
-Η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτ. εναντίον του Ισραήλ,
αναμφίβολα καλά μελετημένη, άριστα σχεδιασμένη και εκ του
αποτελέσματος, επιτυχώς εκτελεσμένη, τουλάχιστον ως προς την εκδήλωσή
της, χρονικά και τοπικά, καθώς επεδίωξε και πέτυχε έναν στρατηγικού
επιπέδου αιφνιδιασμό! Γι΄ αυτό και υπήρξε αποτελεσματικός, σίγουρα σε
τακτικό επίπεδο, αλλά και σε στρατηγικό, αν αναλογιστούμε ότι συν
έπεσε 50 χρόνια μετά από παρόμοιο αιφνιδιασμό που είχε υποστεί το
Ισραήλ στον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, ή αλλιώς Δ’ Αραβοϊσραηλινό Πόλεμο,
τον Οκτώβριο του 1973, με την ταυτόχρονη επίθεση Αιγύπτου και Συρίας.
Γι΄ αυτό και ετούτη η τελευταία επιθετική ενέργεια, δημιούργησε
τεράστια αίσθηση παγκοσμίως, επειδή οι υπηρεσίες πληροφοριών του
Ισραήλ, ενώ θεωρούνταν από τις κορυφαίες, πιάστηκαν κυριολεκτικά στον
ύπνο.
-Γεγονός λοιπόν ότι η χώρα αιφνιδιάσθηκε! Άραγε, μόνο εξ  αιτίας
έλλειψης πληροφοριών ή μήπως γιατί μετά των δύο τελευταίων κερδισμένων
πολεμικών αναμετρήσεων –1967 πόλεμος των έξι ημερών και προαναφερθείς
των 19 ημερών το 1973– επί των Αράβων, γεννήθηκε ένα γενικευμένο
αίσθημα υπερβεβαίωσης στις πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες αλλά και
στον ίδιο τον λαό, ότι η χώρα τους είναι η ατρόμητη και άτρωτη
υπερδύναμη της περιοχής;
-Πιθανόν, το σύστημα των πληροφοριών της να παρουσίασε κενά και
αδυναμίες; Γιατί όχι, να μην σκεφθεί κάποιος ότι ενδέχεται και το
προσωπικό που χειρίζεται τις πληροφορίες, να ξέχασε ότι και η πλέον
ασήμαντη πληροφορία, πιθανόν  να αποδειχθεί πολύ σύντομα σπουδαία και
προφανώς μοιραία, αν συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο, σαν αναδειχθεί η
πλέον κύρια και καίρια σημαντική; Μήπως πάλι, διέφυγε του εντεταλμένου
προσωπικού, ότι οι στρατιωτικές πληροφορίες έχουν δύο χαρακτηριστικά,
α/. Χρονικούς περιορισμούς στην διαβίβαση τους και β/. Βαθμό
προτεραιότητας στην επεξεργασία τους;
-Φυσικά, οι πληροφορίες περί της εφαρμοσμένης πολιτικής πρακτικής του
Νετανιάχου, μιλούν για διχαστικές  μεθόδους και για πολιτικοποίηση των
μηχανισμών ασφαλείας του κράτους, δηλαδή μεταστροφή, από το εθνικό στο
κομματικό επίπεδο, κάτι  που αποδεδειγμένα αποδυναμώνει την
αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών πληροφοριών. Και κάθε αποδυνάμωση,
καθίσταται εύκαιρη και εύκολη για εκμετάλλευση από τον αντίπαλο. Και
γνωστό ότι αυτό που συνέβαινε το τελευταίο διάστημα στο Ισραήλ ήταν
πρωτόγνωρο. Πρώην διοικητές της Μοσάντ προειδοποιούσαν ότι η πολιτική
του Νετανιάχου ήταν καταστροφική. Μάλιστα, ακροθιγώς λέγεται, ότι
χιλιάδες έφεδροι αρνούνταν να συμμετάσχουν σε ασκήσεις, ανάμεσά τους
και πολλοί πιλότοι, γεγονός που προκάλεσε μείζον εθνικό ζήτημα.
-Ο Νετανιάχου είχε και έχει μια σχέση πολεμικής αντιπαράθεσης με όλο
το παραδοσιακό βαθύ κράτος του Ισραήλ, τους επικεφαλής των Ενόπλων
Δυνάμεων, των μυστικών υπηρεσιών και του υπουργείου Εξωτερικών. Συχνά
τους αγνοούσε ή τους παραμελούσε ή συστηματικά τους παράκαμπτε και
προσπερνούσε. Το ηθικό είχε φθάσει στο Ναδίρ και εκ των πραγμάτων,
πρώην στελέχη των υπηρεσιών ασφαλείας κατηγορούσαν τον πρωθυπουργό ότι
προκαλούσε με τη στάση του ζημιά στις επιχειρησιακές ικανότητες και
δυνατότητες του Ισραήλ, ενώ ταυτόχρονα διόριζε ανθρώπους σε θέσεις
κλειδιά με αμιγώς πολιτικά κριτήρια. Με άλλα λόγια, το Ισραήλ, μια
εβραϊκή χώρα κυκλωμένη πανταχόθεν από αραβικές, έχανε ως οντότητα τα
συνδετικά εθνικά του χαρακτηριστικά, καθώς είχε αρχίσει η αποδόμηση
του κράτος, η αποδυνάμωση των Ενόπλων Δυνάμεων και συνεπώς, σταδιακά
επέρχετο κλονισμός στην δικαίως αρχικά γεννηθείσα ιδέα του ισχυρού και
απρόσβλητου κράτους, ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο του 1967 και εκείνον
του 1973, όπως προαναφέρθηκε, με φυσική συνέπεια όλων αυτών, την
αμφισβήτηση, τον διχασμό και την απώλεια εμπιστοσύνης του λαού στην
πολιτική του ηγεσία! Και …. εγένετο *πόλεμος*!
-Και στην τρομοκρατική επίθεση  της 7ης Οκτωβρίου, η Χαμάς έπιασε
κυριολεκτικά εξ απήνης το Ισραήλ. Λογικά και εν καιρώ, θα πρέπει να
αποδοθούν ευθύνες και στην πολιτική ηγεσία της χώρας, η οποία δεν
μπορεί να μείνει στο απυρόβλητο του ελέγχου και της δικαιοσύνης. Η
Χαμάς,  προκάλεσε στο Ισραήλ σε μία ημέρα (ώρες ουσιαστικά) απώλειες
σε ανθρώπινο δυναμικό, στρατιωτικών και αμάχων, σχεδόν μισές από
εκείνες των αντίστοιχων πολέμων των 6 ημερών του 1967 και των 19
ημερών του 1973.
-Τώρα, το Ισραήλ έχει θέσει ως στρατηγικό του στόχο την εξάλειψη της
Χαμάς, καθώς ο Νετανιάχου είπε το εξής: *Αν παραδώσει τα όπλα το
Ισραήλ, θα αφανιστεί από την Χαμάς. Αν τα παραδώσει η Χαμάς, θα
υπάρξει ειρήνη δια παντός*! Θα ήθελα επίσης να θυμίσω κάτι που
ειπώθηκε από τα χείλη μιας Ευρωπαίας διακεκριμένης γυναίκας: *Στην
περιοχή θα υπάρξει ειρήνη μόνο όταν οι Παλαιστίνιοι αγαπήσουν τα
παιδιά τους περισσότερο απ΄ όσο μισούν τους Ισραηλίτες*!
-Συνεπώς, τι μπορεί άραγε να συμβεί; Οπότε, αυτομάτως από το
κυοφορούμενο ερώτημα, γεννάται μία αυτονόητη απάντηση! Ή παραδίδει τα
όπλα η Χαμάς και ομονοεί και αποδέχεται το κατεστημένο πολιτικό και
εδαφικό καθεστώς της περιοχής ή θα πρέπει να αφανιστεί δια παντός,
προς χάρη της ειρήνης!
-Προσοχή παρακαλώ. Δεν τοποθετούμαι επί του θέματος, αλλά καταθέτω
συμπεράσματα εκ των προαναφερθέντων ανωτέρω διατυπωμένων θέσεων.
-Βέβαια, αυτή η στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ συναντά τεράστια
προβλήματα. Πρώτιστα οι απώλειες εκατέρωθεν αμάχων Ισραηλιτών και
Παλαιστινίων, με  τεράστιο διεθνή αντίκτυπο και απρόβλεπτες
αντιδράσεις εκ της Διεθνούς Κοινότητας. Έπειτα οι ίδιοι οι άνδρες της
ΧΑΜΑΣ, που ως ένοπλοι χωρίς όμως εμφανή διακριτικά ταυτότητας μαχητού,
καθιστούν δύσκολη την αναγνώριση τους και τον διαχωρισμό τους από τους
άμαχους πολίτες, τους οποίους χρησιμοποιούν ως ασπίδα! Ακολούθως οι
υπόγειες υποδομές ενός τεράστιου σε μήκος τούνελ  και οι δαιδαλώδεις
διακλαδώσεις του, που τους επιτρέπουν να κινούνται απρόσκοπτα και
αθέατοι και να επιτυγχάνουν τον αιφνιδιασμό των στρατιωτών του Ισραήλ
κυρίως στα μετόπισθεν τους και σε μη προβλέψιμο τόπο και χρόνο. Ας μην
παραβλέψουμε και την δεδομένη και αναμφίβολη υποστήριξη της ΧΑΜΑΣ απο
τους ομοεθνείς και ομόθρησκους κατοίκους της περιοχής των
εχθροπραξιών, κ.λ.π.  Και τα προβλήματα αυτά χωρίς τέλος, είναι
συνάρτηση πολλών παραμέτρων, άλλων προβλέψιμων και άλλων όχι!
-Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα  μετράει! Οι απώλειες στον άμαχο
πληθυσμό, η καταστροφή του αστικού περιβάλλοντος και των υποδομών και
κατά συνέπεια η πρόκληση ανθρωπιστικής κρίσης δεν μπορούν να
αποφευχθούν, καθώς θεωρείται δεδομένο και αναμενόμενο ότι συνιστούν
παράπλευρες απώλειες.  -Φυσικό λοιπόν και λογικό, αυτές να επιτείνουν
τις διεθνείς αντιδράσεις σε βάρος του Ισραήλ και ένεκα αυτών, ηθικές,
ανθρώπινες  ή συνειδησιακές αναστολές ενδεχόμενα να αναφύονται στην
πολιτικοστρατιωτική ηγεσία και γιατί όχι, να επιβάλλουν και τον
περιορισμό σε στρατιωτικές δράσεις και  επιλογές στόχων εκ μέρους του
ισραηλινού στρατού. Σίγουρα, έχουν επίπτωση και στην αριθμητική και
χρονική έκταση και στην δυναμική απο πλευράς ισχύος των στρατιωτικών
δράσεων. Ίσως γι΄ αυτό, ενώ έχει σχεδόν επιτευχθεί η απομόνωση της
Γάζας, οι επιχειρήσεις να διεξάγονται βήμα – βήμα και μέχρι στιγμής,
να έχουν αποφευχθεί οι τύπου χτένας δυναμικές σαρωτικές εκκαθαριστικές
επιχειρήσεις στην πόλη!
-Να διευκρινίσουμε πως οι κατοικημένες περιοχές αποτελούν ένα πολύ
σύνθετο περιβάλλον για τη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων και
είναι οι πλέον δύσκολες μετά τις αποβατικές επιχειρήσεις και τις
επιχειρήσεις βιαίας διάβασης υδάτινου κωλύματος (ποταμών). Η
πολυπλοκότητα τους εξαρτάται από ποικίλους παράγοντες. Σε κάθε
περίπτωση, μπορούν να συνοψισθούν και να εστιαστούν, στις κτιριακές
κατασκευές (τύπος, δομική αντοχή, πυκνότητα, εμβαδόν και ύψος, κ.λ.π),
στις υποδομές (πυκνότητα και αντοχή οδικών δικτύων – τύπος
οδοστρώματος – διαστάσεις, υπάρξη  και αριθμός γεφυρών με ανάλογα του
οδικού δικτύου χαρακτηριστικά), στον πληθυσμό (αριθμός και  πυκνότητα
κατοίκων, εθνική – θρησκευτική συνείδηση και αναλογική σύνθεση τους,
πολιτισμικό υπόβαθρο, το γεγονός το εάν και πόσο και προς ποιον
αντίπαλο διάκειται ο πληθυσμός φιλικά), καιρικές συνθήκες (διάρκεια
ημέρας και νυκτός,  βαθμός ορατότητας κατά τις επιχειρήσεις), κ.λ.π
-Και για να γίνει αντιληπτό, οι μάχες εντός κατοικημένου τόπου δεν
έχουν μεταξύ τους καθόλου κοινά στρατιωτικού ενδιαφέροντος κοινά
στοιχεία! Διέπονται βεβαίως από κοινά δόγματα και κοινές στρατιωτικές
αρχές, αλλά διαφέρουν εξ΄ αιτίας των κύριων και ιδιαίτερων
χαρακτηριστικών ενός εκάστου κατοικημένου ιστού. Συνεπώς, είναι άστοχη
κάθε συσχέτιση μεταξύ τους! Δηλαδή, δεν μπορεί να γίνει κανένας
παραλληλισμός και καμία προσομοίωση  με αντίστοιχες επιχειρήσεις σε
αστικό περιβάλλον οι οποίες έλαβαν χώρα τα τελευταία χρόνια, όπως στο
Γκρόζνυ της Τσετσενίας κατά των Τσετσένων ή στην  Φαλούτζα και στην
Μοσούλη του Ιράκ, κατά της Άλ Κάιντα. -Στρατιωτικά συμπεράσματα,
βεβαίως επιβάλλεται να βγαίνουν από κάθε τέτοιας μορφής εμπλοκή. Όμως,
δεν προκύπτουν σε καμιά περίπτωση και ΠΟΤΕ,  πεπατημένες στρατιωτικές
πρακτικές επιχειρήσεων, προς εφαρμογή *αλά πασπαρτού*!
-Διερωτάται κάποιος και όποιος ξέρει ας απαντήσει, αν η ΧΑΜΑΣ θα
επιλέξει να δώσει τελικά μια αποφασιστική μάχη στην περίμετρο της
πόλης  ή θα επιδιώξει να εφελκύσει τις ισραηλινές δυνάμεις προς το
κέντρο του οικιστικού ιστού, όπου σίγουρα νοιώθει πως έχει
πλεονεκτήματα ή και αν θα αποφύγει εντελώς μια μάχη στρατιωτικών
χαρακτηριστικών, προκειμένου να αποφύγει την συντριπτική της
καταστροφή; Αυτό δεν μπορεί να εκτιμηθεί με σιγουριά και κάθε μέρα,
νέα δεδομένα, ανατρέπουν τις χθεσινές εκτιμήσεις και διαφοροποιούν τα
συμπεράσματα!
-Βέβαια και αναμφίβολο είναι, ότι ο ισραηλινός στρατός έχει τις δικές
τους εμπειρίες από την πολιορκία της Βυρηττού, τις συγκρούσεις με τη
Χεζμπολάχ, αλλά και της Χαμάς τις οποίες σίγουρα θα αξιοποιήσει. Δεν
είναι η πρώτη φορά που το Ισραήλ αντιμετωπίζει τη Χαμάς. Τα τελευταία
15 χρόνια έχει πραγματοποιήσει στη Γάζα δύο χερσαίες επιχειρήσεις,
(2008 και 2014) και μία αεροπορική (2012).
Το τελικό αποτέλεσμα λοιπόν δεν προκρίνεται με βάση δεδομένα
αντίστοιχων του παρελθόντος μαχών, ούτε βεβαίως μπορεί το
επιχειρησιακό σχέδιο νίκης, να είναι απομίμηση ή αντίγραφο πρότερου
σχεδίου! Ξέρει καλά ο κάθε επαγγελματίας στρατιωτικός, ότι διδάγματα
από μάχες του παρελθόντος, δεν μπορούν να ενσωματωθούν αυτούσια σε
σχέδια, αλλά θα είναι και τεράστιο λάθος και πιθανόν μοιραίο, να μην
ληφθούν υπόψη κατά την σχεδίαση τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την
ανάλυση, μελέτη, αξιολόγηση και ορθή εκτίμηση και αξιοποίηση αυτών!
Ένας  Αμερικάνος στρατιώτης, γυρνώντας από τον πόλεμο στο Βιετνάμ,
όπου ο αμερικανικός στρατός αντιμετώπιζε τους Βιετκόγκ, οι οποίοι σαν
αντάρτες εφάρμοζαν ανάλογη της Χαμάς τακτική, ερωτηθείς για την
κατάσταση εκεί, απάντησε: *Αν είχα μια φάρμα στο Βιετνάμ και ένα σπίτι
στην κόλαση, θα πούλαγα την φάρμα και θα γύριζα στο σπίτι*! Ο δε Henry
Kissinger, είπε για το Βιετνάμ το εξής: *Το βασικό αξίωμα του
ανταρτοπολέμου είναι, οι αντάρτες κερδίζουν όταν δεν χάνουν, ο
τακτικός στρατός χάνει όταν δεν κερδίζει*!
-Ευχή όλων μας λοιπόν, θα πρέπει να είναι ο τερματισμός του πολέμου,
όχι μόνο στην Παλαιστίνη, αλλά και όπου αλλού στην υφήλιο!
Ανθρωπιστικοί κυρίως λόγοι το επιτάσσουν! Η διπλωματία έχει την
δύναμη, τον τρόπο και τα όπλα να την επιβάλλει! Σε αμφισβήτηση
τίθενται οι προθέσεις των πολιτικών ανδρών και επ΄ ωφελεία των
κρατικών συμφερόντων τους