Ο Σάλτσον, o Καρμουτέτες, καλός χαλατσής έτονε ‘ς σην πατρίδαν. Ελάσκουτον τα χωρία τη Κιμησχανάς κ’ εχαλαϊανεν. Κεφλής και μασχαράνος, ούλ εγάπαναν κ’ εκούιζαν ατον να χαλααίν τα σκεύια τουν . Ψυλόγιανος και γιοσμάς άθρωπος, εφόρνεν το παπάχ ατ’, εκάλκευεν ‘ς σο γαϊδίρ κ’ επένεν ‘ς σο χαλαϊτσουλούκ .
‘Σ σα Λερία εποίκαν ατον προξενίαν ‘ς ση γαρίν ατ και παντρεμένος έρθεν πρόσφυγας ‘ς σο Ίνελι ( Ανατολικόν). Η γαρή ατ’, η μάρσα, όντες επήεν ‘ς σο ψαλάφεμαν, είδεν το μυτίν ατ’ κ’ εχπαράεν ..
Άμον ντ’ έφυεν, είπεν τη μαναν ατς : ΄΄μώσε μάνα αείκον τρανόν μυτίν πα ίνεται..! Όντες ένοιξεν την πόρταν και είδα το, εχπαράγΑ. έναν μυτίν, εμπαίν’, εμπαίν’, εμπαίν’ και ας ατό οπίς πα έρται ο γαμπρόν.΄΄
‘Σ σο Ίνελι πα ούλ’ με το μυτίν τη Σάλτσονος ογράσευαν.
Άλλος έλεεν ατόν,΄΄ μυταρά ΄΄άλλος μυτόγκα , άλλος ΄΄μυτέα…! ΄΄ Πολλοί πα επείραζαν ατον κατά πρόσωπον: ΄΄Μώσε Κοσμά, το μυτί σ’ άμον μυτιστέρ έν’. ( σουβλί)
‘Σ σα ξένα τα χωρία ζατί τ’ όνομαν ατ’ κ’ έξερναν. Μυταρά έσκωναν και μυταρά εκάθιζαν ατον.
Είνας χέρα εθέλνεν ν’ έκουεν ατά ας σον Σάλτσον. Τουρτεύ και λέει ατόν: ΄΄ Σάλτσο, έμορφος είσαι.. αμαν το μυτί σ’ τρανόν έν .΄΄ ο Σάλτσον καιρόν ‘κ’ εχάσεν, εκλώστεν κ’ είπεν ατεν : – ΄΄ Το μυτί μ’ άγγεψον … και τη ζουρνά μ’ πίασον…!΄΄
Είνας άλλε χέρα στέκ ‘ς σην πόρταν απάν και λέει ατον : ΄΄ Κοσμά, το μυτί σ’ όντες τερείς ελεπς’ ατό ; Ο Σάλτον εκλώσεν λέει ατεν.
Με το μυτί μ’, πη ογρασεύ, τη ζουρνά μ’ πα πεενεύκεται…!
Η χέρα εγροίξεν το καπαέτ ν ατς και λέει ατον :΄΄ ούϊ αναθεμά ‘σε, ανέντροπε, κ’ εσέβεν απές.
Τ’ άλλ’ την ημέραν ο Σάλτσον επέρεν έναν αγγούρ’ και δύο κρωμμύδια, έκρέμασεν ατα έμπρια τ΄ κ’ εδέβεν ας ση χέρας τ’ οσπίτ’. Άμον ντ’ εξέβεν οξουκά, λέει ατεν: Ατά, ντ’ ελέπς απ’ οξουκά, είναι κι απ’ απέσ’. Αν θέλτς τ’ οξουκά, δίγω ‘σε, κι αν θέλτς τ’ απές…!
Η χέρα επέρεν τη μαστίκαν ατς κι άλλο κ’ επείραξεν ατόν.
Κάποτε πα είνας μικρασιάτης, ο Στρατής, έτονε συνορτάης ‘ς σο χωράφ’ ν ατ’ κεικά . Κουίζ από μακρά και τεά θα πειράζ ‘ετον : ΄΄ Κοσμά …Κοσμά.. όλο το χωριό λέει, πως έχεις την πιο μεγάλη μύτη, είναι αλήθεια;΄΄ Ο Σάλτσον τον λόγον ατ’ ‘κ’ ετελείωσεν και απάντεσεν ‘ ατον : ΄΄ Στρατή, όλεν το χωριόν έφαεν τ’ αριστερόν το κάκκαλο μ’ κι επέμνεν το δεξιόν … ! εκείνο πα έλα φα ‘το εσύ …!΄΄
