Πρέπει, ως πολίτες, να είμαστε ενήμεροι και να μας ενδιαφέρει η πορεία του τύπου, όχι μόνο γιατί η ελευθερία της άποψης είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένη, αλλά γιατί ο συνταγματικός νομοθέτης είχε συγκεκριμένο λόγο που την κατοχύρωσε. Εξ αφορμής του ζητήματος της μη χρηματοδότησης του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, που εκδίδει τις εφημερίδες “Το Βήμα” και “Τα Νέα”, πρέπει να αναλογιστούμε αν ο γιαλός είναι στραβός.
Οι συγκεκριμένες εφημερίδες φυλλορροούν και θα κλείσουν αν δεν γίνει κάποιο θαύμα, όχι μόνο γιατί θα ακολουθήσουν αυτό που συμβαίνει χρόνια τώρα στη χώρα μας και στο εξωτερικό αλλά και για ουσιαστικούς λόγους. Ήδη από το 2009 άρχισαν εφημερίδες να κλείνουν και να απολύονται εργαζόμενοι. Ηχηρό ήταν το λουκέτο στον “Ελεύθερο Τύπο”, στην “Ελευθεροτυπία” και σε άλλες μικρότερες σε κυκλοφορία εφημερίδες των Αθηνών και της επαρχίας.
Η “πιάτσα” είχε συνηθίσει να επιβιώνει με δανεικά και κρατική διαφήμιση, αδιαφορώντας πολλές φορές για το περιεχόμενο. Αυτή η συμπεριφορά, οδήγησε τις εφημερίδες στην απαξίωση. Όταν αδιαφορείς για το περιεχόμενο, αδιαφορείς για τον αναγνώστη. Ίσως ακόμη και σήμερα, κάποιες εφημερίδες να αδιαφορούν για τα ρεπορτάζ και τα θέματα που αναδεικνύουν γιατί βασίζονται στις προσφορές και τα κουπόνια. Πολύ σύντομα και αυτές οι εφημερίδες θα κλείσουν, γιατί δεν υπηρετούν τον βασικό ιερό τους σκοπό: την ενημέρωση. Οι εκδότες τους ανδρώθηκαν σε “συγκροτήματα”, που επικρατούσε η ρεμούλα, το χρήμα κάτω από το τραπέζι, και η σύμπραξη εργολαβίας – δημοσιογραφίας.
Αυτός είναι ο ουσιαστικός λόγος που κλείνουν οι εφημερίδες που υπηρετούν κάτι διαφορετικό από τον σκοπό τους. Αλήθεια, ποιος ο λόγος να μην χρηματοδοτηθεί και να συνεχίσει την λειτουργία της, μια εφημερίδα, αν αντί για 30 χιλιάδες φύλλα, πουλούσε 300 χιλιάδες φύλλα; Για να πουλήσεις, όμως, φύλλα πρέπει να σέβεσαι τον αναγνώστη. Με την ιδιότητα μου, ως δικηγόρος, παρακολουθώ δίκες συκοφαντικής δυσφήμισης εις βάρος των εκδοτών. Κι, όμως, ανάμεσα σε μια καταδίκη και στην σπίλωση μιας υπόληψης, οι εκδότες προτιμούν το δεύτερο. Ως αναγνώστης βλέπω ουκ ολίγες φορές, διορθωτικά δημοσιεύματα στις τελευταίες σελίδες των εφημερίδων, για “ρεπορτάζ” που συνήθως καταλάμβαναν το εξώφυλλο. Με αυτές τις πρακτικές, όμως, απαξιώνεται το προϊόν και η εγκυρότητα. Η στροφή των πολιτών σε άλλες πηγές ενημέρωσης είναι χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας. Την στιγμή που έχουμε τα χαμηλότερα ποσοστά αναγνωστών εφημερίδων ανά κατοίκους, δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε τα αίτια του φαινομένου στην “εποχή του ιντερνετ”.