Η θεία η Μελίκα δεν ήταν εύκολος άνθρωπος , συνεχώς τσακωνόταν με όλους και με όλα , ακόμα και με τα ρούχα της όπως έλεγε και η γιαγιά …
Είχε γίνει σούσουρο στο χωριό για τον καυγάς της , με τον Παπά του χωριού …
ΠΑΡΕΣΣΑ : Την αθεόφοβη ακόμα και με τον παπά τα έβαλε …
ΦΥΛΛΙΤΣΑ : Ούτε τον θεό σεβάστηκε , ούτε τα ράσα … ντιπ τα χάσε …
ΑΝΗΚΑ : Άντε τα παραλέτε και σεις, κάτι θα είπε κι αυτός ,δεν γίνεται …
ΠΑΡΕΣΣΑ : Ο πάτερ μαρί , ο άνθρωπος μηλιά έχει και μηλιά δεν βγάζει …
Η γιαγιά πάντα την δικαιολογούσε , ίσως γιατί ήταν ξαδέλφη της , ίσως γιατί σε πολλά εδώ που τα λέμε είχε και δίκιο , ίσως γιατί γνώριζε κάτι παραπάνω …
Η θεία η Μελίκα μικρή ακόμα έχασε και τους δύο της γονείς , στα δεκατέσσερα έγινε αρχηγός της οικογένειας της , δούλευε στα χωράφια καλύτερα από άντρας , τα χέρια της χαραγμένα γεμάτο πληγές , μεγάλωσε και πάντρεψε τα τρία της αδέλφια ,και αν και μετά τους γάμους τους την πόρτα της δεν ξαναχτυπήσανε , το πρόσωπο της έλαμπε από ομορφιά και ικανοποίηση που προσέφερε στα αδέλφια της …
Η θεία η Μελίκα αν και παντρεύτηκε μεγάλη σε ηλικία για τα δεδομένα της εποχής ο Θεός της χάρισε δύο παιδιά , ένα αγόρι και ένα κορίτσι , συνέχιζε να πηγαίνει στα χωράφια και τα ζωντανά με την ίδια και μεγαλύτερη ευχαρίστηση της προσφοράς , όμως o θάνατος χτύπησε το σπιτικό της και πάλι … στα δώδεκα του χρόνια χάνει τον γιό της από πνευμονία και στα δεκαοχτώ της , την κόρη της πάνω στην γέννα …
Η θεία η Μελίκα πληγωμένη πια και θυμωμένη μεγαλώνει το εγγόνι της συνεχίζοντας να προσφέρνει , μετά από λίγα χρόνια χάνει και τον άντρας της … από τον καημό του που χάσε τα παιδιά του ξεκίνησε το ποτό και ένα βράδυ βυθίστηκε στον πάτο του ποτηριού και έχασε τον δρόμο της ζωής …
Η θεία η Μελίκα συνέχισε να μεγαλώνει τον εγγονό της και τον έστειλε στο εξωτερικό για σπουδές , έγινε μεγάλος και τρανός , αλλά δεν ξαναγύρισε πίσω στην Ελλάδα , μόνο στης γιορτές έστελνε καμιά κάρτα στην γιαγιά του που τόσα του πρόσφερε …
Η θεία η Μελίκα δεν ήταν εύκολος άνθρωπος ίσως γιατί η ζωή της δεν ήταν εύκολη , τσακωνόταν με όλους ίσως γιατί δεν της έμεινε κανείς δικός της για να τσακωθεί … ίσως γιατί ποτέ δεν σκεφτήκαμε τους ανθρώπους που προσφέρουν απλόχερα και χωρίς αντάλλαγμα , ίσως γιατί ποτέ δεν είπαμε ένα ευχαριστώ με πράξεις …
Τέτοια εποχή ερχόταν επίσκεψη στην γιαγιά και έφερνε πάντα μελομακάρονα από τα χεράκια της , και όπως έλεγε και η γιαγιά
« γίνεται ένας άνθρωπος να είναι σκληρός και να φτιάχνει τόσο γλυκά και αφράτα μελομακάρονα… ; δεν γίνεται …»
ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ
- 2 φλυτζάνια τσαγιού λάδι
- 1 φλυτζάνι ζάχαρη
- 1 φλυτζάνι χυμό πορτοκάλι
- 1/2 φλυτζάνι κονιάκ
- 2 κουταλάκια του γλυκού μπέικιν πάουντερ
- 7 1/2 φλυτζάνια μαλακό αλεύρι
- 1 κουταλάκι γλυκού σόδα σε σκόνη
- ξύσμα πορτοκαλιού
- κανέλλα
- τριμμένο καρύδι
ΣΙΡΟΠΙ
- 2 φλυτζάνια νερό
- 2 φλυτζάνια μέλι
- 2 φλυτζάνια ζάχαρη
Χτυπάμε καλά το λάδι με τη ζάχαρη και προσθέτετε ένα ένα όλα τα υπόλοιπα υλικά (τη σόδα διαλυμένη στο χυμό, το μπέικιν πάουντερ διαλυμένο στο κονιάκ). Πλάθουμε τα μελομακάρονα μικρά (γιατί θα φουσκώσουν πολύ στο φούρνο) και τα βάζουμε σε βουτυρωμένο ταψί. Τα ψήνουμε στους 180Ο σε προθερμασμένο φούρνο για 20-25 λεπτά. Οταν ψηθούν, τα αφήνουμε να κρυώσουν καλά. Ετοιμάζουμε το σιρόπι ανακατεύοντας τη ζάχαρη και το μέλι σε βραστό νερό. Απλώνουμε τα μελομακάρονα και τα περιχύνουμε με το ζεστό σιρόπι. Τέλος, τα πασπαλίζουμε με τριμμένο καρύδι.
Καλή σας όρεξη …