Η Μαρίκα γεννήθηκε στα χωράφια , μεγάλωσε πάνω στις καρυδιές , παντρεύτηκε μέσα στον κήπο της γιαγιάς της , μεγάλωσε τα παιδιά της από τα καλαμπόκια …
Μικρή ακόμα η μάνα της , την έπαιρνε μαζί της στα καπνά , βελόνιαζαν … τα χέρια της μαύρα από την πίσσα … στα διαλειμματα από την δουλειά έπαιζε με το χώμα , έκανε κουλουράκια από λάσπη …
Σκαρφάλωνε πάνω στις καρυδιές σαν αγρίμι , τις τίναζε να πέσουν τα καρύδια , να κάνει η γιαγιά της καρυδόπιτα , που τόσο αγαπούσε …
Στον γάμο της έφερε τον παπά του χωριού στον κήπο της γιαγιάς της να την παντρέψει , να τους ευλογήσει μαζί με την γη που της έδινε προίκα η γιαγιά της και μιας και ήταν άρρωστη δεν μπορούσε να πάει στην εκκλησία … εκεί την καμάρωσε νυφούλα ανάμεσα στις ντομάτες και τις πιπεριές … στολισμένη εκκλησιά η φύση …
Η αυλή της ήταν γεμάτο λουλούδια και κηπευτικά , στις γλάστρες τα κρεμμύδια , στα παρτέρια της βασιλικός και ρίγανη … «ζωντανή λαϊκή αγορά» όπως έλεγε η γιαγιά μου … Το αγάπησε και το σεβάστηκε το χώμα η Μαρίκα και εκείνο της χάρισε απλόχερα τα δώρα του …
«Σκληρή δουλειά αλλά όμορφη … ήρεμη , τι κακό να σου κάνει η γη ; ενώ ο άνθρωπος …»
Έπαιρνε το καλαμπόκι το έψηνε , το έβαζε στο πετρόμυλο και έκανε φούρνικο … το πουλούσε και έτσι σπούδασε τα παιδιά της … άλλη νοστιμιά … τίποτα δεν αγόραζε η Μαρίκα , όλα τα καλά του θεού στον κήπο της , φτιαγμένα από τα χεράκια της …
« Να τον σέβεσαι τον αγρότη , γιατί από τα χέρια του θα φας … αυτά τα λερωμένα , αυτά τα χτυπημένα , αυτά τα πληγωμένα … από αυτά που δεν καταδέχεσαι την δουλειά τους να κάνεις… από αυτά θα φας … »
ΧΑΒΙΤΣ
- κουταλιές φούρνικο αλεύρι όσο πάρει
- 4 φλιτζάνια νερό
- 1 κουταλιά της σούπας βούτυρο αγελάδας
- αλάτι
Σε ένα τηγάνι βάζουμε το βούτυρο να λιώσει προσθέτουμε το νερό και τ’αφήνουμε να βράσει , βάζουμε αλάτι και ρίχνουμε το φούρνικο , τ’ ανακατεύουμε συνεχώς για να μη σβολιάσει, ώσπου να γίνει κρέμα .
