Όταν η γλώσσα γεννά,
αισθήματα, εικόνες και δράση,
τότε μόνο είναι ζωντανή….
Φραντάλα μ’, πέραν θέμπερα
τσιτσέκ’ είσαι κι αθέρα ,
τ’ ομμάτια μ’ αραεύνε ‘σεν,
αίχρια μ’ και φωταχτέρα μ’.
Πέραν – καικά εκάθουσνε,
πέραν-κεσού επένες,
εγροίξα, ντο θεκλεύκεσαι
κι ας ση σεβντάν ντ’ εθέλνες…
Έναν αστρόπον συντρομάζ’
‘ς σου ουρανού το στέγος,
ατσά για τ’ όποιον θρηνεί,
για τίναν σύρ’ το κλαίος.
‘Σ σο χάραμαν αυγίσκεσαι,
‘ς σο φεγγοφώς ορθούσαι,
Ατσιά, για τίναν τάεσαι,
‘ς σ’ είναν οπίς σκοτούσαι;
Μικρίκον αστροφώταχτον,
‘ς σο παραθύρ’ φωτάζεις,
‘ς σην πόρταν ήλες ίνεσαι
και τον φέγγον αξιάζεις
Αστρόπο μ’, αγιανάσευτον
και πώς να γιανασεύω;
Όντες σουμώνω, καίουμαι
κι όντες μακρύνω, κλαίγω.
Εγώ για τ’ εσέν, γιάβροπο μ’,
ραχιόπα εφορτώθα,
τ’ άστρα επεκατήβασα,
πουδέν οπίσ’ ‘κ’ εντώκα…
Τα στρατάς, ντ’ επορπάτεσα,
διστράτια κι ανηφόρια,
κι όθεν ‘κεικά εφώλεψα,
εγένταν όλια τσόλια.
Φέγγος θα ίνουμαι σαής
και καίω το καρδόπο σ’,
κι αβού τ’ αστρόπα τ’ ουρανού
θα ξύνω σ’ εγκαλιόπο σ’…!
Λεξιλόγιο: αίχτρια μ’και φωταχτέρα μ’ (φράση) = φως μου και ξαστεριά μου (χρησιμοποιούνταν όταν σήκωνε ο κουμπάρος το πέπλο της νύφης.)
θεκλεύκεσαι = χαϊδεύεσαι- θωπεύεσαι, ΄΄πέραν θέμπερα ΄΄ (φράση) = πέρα για πέρα , σκουντούλα μ’= ευωδιά μου, αθέρα μ’= πνοή μου, , εθαμπούρωσες= θάμπωσες, αυγίσκεσαι = ξυπνάς την αυγή, ορθούσαι = περιποιείσαι για να φαίνεσαι όμορφη,
ατσά για τίναν τάεσαι (φράση) = άραγε σε ποιον είσαι ταγμένη, αγιανάσευτον = απλησίαστο, ο φέγγον ο σαής (φράση.) = το φεγγάρι ήταν ο ταχυδρόμος του ουρανού,
πλάτια = τα πλατέματα , εξιάζεις= υπερτερείς-ξεπερνάς, Σιχούνα μ’= η βελούδινη γυναίκα με μυθική ομορφιά. εφώλεψα= έστησα φωλιά, τσόλια= ακατοίκητα – έρημα, είμαι ‘ς σα δίχωτα = αμφιταλαντεύομαι, ονειροπάρθα = ονειρεύτηκα , ταλεύ’ = απλώνει τα χέρια.
