Η Αλίκη Θεοδωρίδου, Οφθαλμίατρος, γράφει για την Παναήλα Καμαριάδου, που έφυγε από τη ζωή στις 24/9, τα εξής:
Τι να γράψω;
Πως να γράψω;
Εγώ μια ταπεινή μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής σου
Ο αγώνας της επιβίωσης μας κρατούσε μακριά αλλά ξέραμε πως για μας ήσουν πάντα εκεί
Δεν είχα πολλές ευκαιρίες να σε βλέπω αλλά όσες φορές ερχόμουν έφευγα πάντα με την ψυχή γεμάτη από την αγάπη σου
Αυτή την απέραντη αγάπη που μας χάριζες απλόχερα
Ήσουν το ησυχαστήριο μας
Το φιλόξενο καταφύγιο
Και η αγκαλιά σου παρηγοριά και βάλσαμο για όλα μας τα προβλήματα
Μοιραζοσουν μαζί μας χαρές και λύπες
Ήσουν ο ψυχολόγος ο πνευματικός μας
Η πρέσβειρα ανάμεσα στο θείο και το ανθρώπινο
Και πάντα οι προσευχές σου
ασπίδα και στήριγμα σε όλες τις δυσκολίες
Αγαπημένη μας Παναηλα
Άξια μάνα και γιαγιά για παιδιά εγγόνια και δισέγγονα
Για όλους μας
Όλες οι μέρες όλες οι εποχές του χρόνου ήταν γεμάτες από το φως σου
Είχες τον χειμώνα στα μαλλιά
Την Άνοιξη στο βλέμμα
Την ζεστασιά του καλοκαιριού στο χαμόγελο σου
Και διάλεξες το φθινόπωρο να φύγεις σαν ναθελες
να ξεπλύνουν οι βροχουλες
του τον πόνο από τις ψυχές μας
Σ αποχαιρετούμε
Ένα απέραντο ευχαριστώ άσβεστο κερί στην μνήμη σου
Ευχαριστούμε που ήσουν στην ζωή μας
ευχαριστούμε που μας έμαθες την αληθινή φιλία
την αδολη αγάπη
την προσφορά χωρίς
ανταλλάγματα
Σ’ ευχαριστούμε που κληροδότησες στα παιδιά σου
Τις αρετές σου και συνεχίζεις να υπάρχεις μέσα από αυτά
Το ξέρω πως δεν είμαστε μόνοι
Πώς συνεχίζεις να είσαι κοντά μας
Σαν χάδι και πνοή του αγερα
Μέχρι την στιγμή που θα ανταμώσουμε……στην αιωνιότητα
Αλίκη Θεοδωρίδου, οφθαλμίατρος

 
			


 
    	 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							
 
							 
							 
							 
							
























 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							 
							









