Ξέρεις γιατί δεν μας αρέσουν οι δυσκολίες ;
Γιατί τότε πρέπει να πάρουμε αποφάσεις …
Σοβαρές αποφάσεις όμως, όχι ποιο μοντέλο iPhone θα αγοράσω και αν τα μαλλιά μου θα τα κάνω ξανθά ή κόκκινα.
Διλήμματα που πρέπει να διαχειριστούμε
, αποφάσεις που θα πάνε τη ζωή μας παρακάτω.
Αλλά εμείς μάθαμε στο εύκολο, όλα στο πιάτο.
Γιατί οι παππούδες μας πέρασαν κατοχή και δεν έλειπε τίποτα από το ψυγείο μας και οι γονείς μας πέρασαν ΠΑΣΟΚ, που για να είσαι κάτι δεν χρειαζόταν τίποτα.
Επενδύσαμε όλη μας την έμπνευση σε rooms to let και στη χωριάτικη.
Δεν μάθαμε να είμαστε σοβαροί πολίτες ξέρεις από αυτούς που έχουν δικαιώματα αλλά και ΕΥΘΥΝΕΣ.
Τι ωραία λέξη ρε εσύ η ευθύνη και τι ωραία να σηκώσεις και το χέρι και να πεις «εγώ την αναλαμβάνω»
Και ήταν αυτοί που είτε από επιλογή, είτε λόγω συνθηκών ανέλαβαν δυσβάστακτη ευθύνη και βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης και πέσαμε να τους φάμε. Λοιδορήθηκαν, αμφισβητήθηκαν και ναι κάνανε λάθη τα οποία και παραδέχτηκαν και διόρθωσαν.
Και είναι εκείνοι, που θεωρούν πως τώρα είναι καλή ευκαιρία, να θυμηθούμε και πάλι πόσο «επαναστάτες» είναι και εξαντλούν όλη τους την ενέργεια σε τι; Αλήθεια όμως τώρα σε τι;
Με στεναχωρεί που σε όλη αυτή τη δοκιμασία πρέπει να διαλέξουμε στρατόπεδο. Με στεναχωρεί που δεν κρατάμε την μεγαλύτερη δύναμη μας ζωντανή το «εμείς»
Αν θέλετε να τιμήσετε την μνήμη των νεκρών, όλων των νεκρών όμως του 1821, του 1940, του Πολυτεχνείου των 1165 … πείτε εγώ αναλαμβάνω την ευθύνη του «εμείς
Πίστη Κρυσταλλίδου
