1952-1953. Η χιονισμένη και παγωμένη Πτολεμαϊδα, πηγή έμπνευσης για τους., μικρό επαγγελματίες μας. “Δούλεψε το καλοκαίρι, για να έχεις φαγητό το χειμώνα”, αυτό λέει η θυμοσοφία του λαού μας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, μέχρι μηδενικές, θα λέγαμε, του εποχιακά αντίστροφου, για την εποχή που αναφερόμαστε.
Να υπενθυμίσουμε τους παλιούς, φίλες και φίλοι και κυρίως, να το μάθουν οι νέοι, πως, την αναφερόμενη εποχή, 1952-1953, η λέξη “ψυγείο” ήταν άγνωστη, ούτε τα λεξικά που κυκλοφορούσαν στην περιοχή μα, την περιείχαν, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση του καθένα μας και αυτό γιατί η ελάχιστη παραγωγή ρεύματος δεν μπορούσε να καλύψει τη μία ή δύο λάμπες φωτισμού των 25 ή 40 βατ. των σπιτιών και αυτό μόνο στο κέντρο, όσο για τον εξωτερικό φωτισμό, μόνο για δείγμα, που και πού καμιά λάμπα ή πυγολαμπίδα ή όπως απλά ονομάζουμε “κωλοφωτιά “!!
Για την Ιστορία αναφέρουμε, πως, η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος άρχιζε με το σουρούπωμα και τελείωνε στις 12 τα μεσάνυκτα. τόσο, στα σπίτια, όσο και στο φωτισμό της πόλης, η δε πληρωμή γίνονταν για όλους με τον αριθμό των φωτιστικών λαμπτήρων.
Όμως, παρόλα αυτά, δεν έπαυε να είναι ένα πολύτιμο αγαθό, για όλες τις οικογένειες και ιδιαίτερα γι’ αυτές που είχαν μαθητές στα σχολεία.
Δυστυχώς και αυτόν το φωτισμό τον στερήθηκαν οι, 8 000 με 10.000 κάτοικοι της εποχής, γιατί το 1948 πυρπολήθηκε από τους αντάρτες του Κ.Κ.Ε. και επαναλειτούργησε το 1950 ή 1951. αν θυμόμαστε καλά…
Με τα δεδομένα αυτά, φίλες- φίλοι και όχι μόνο, η λέξη ,“ψυγείο”, πέρασε απαρατήρητη, από την πόλη μας, δεδομένου ότι, το κάθε σπίτι είχε το δικό του ψύκτη, το επονομαζόμενο. “Δροσοπήγαδο” που κάλυπτε όλες τις ανάγκες του. με ένα καλαθάκι και λίγη τριχιά και μάλιστα … εντελώς., δωρεά!!.
Και όλος αυτός ο πρόλογος, φίλες και φίλοι, για να δικαιολογήσουμε μια εξαίρεση του αντίθετου και την παρουσία και το ρόλο των καλών μας φίλων με τ ο τρακτέρ χειμωνιάτικα, που δουλεύουν το χειμώνα για να έχουν φαγητό το… καλοκαίρι, όπως προαναφέραμε. Ο καλός μας συμπολίτης και φίλος, Γιώργος Μπαντόλας, τους καλοκαιρινούς μήνες διαθέτει, στο κατάστημά του, πλην των άλλων ειδών, αναψυκτικά και παγωτά, που, όπως είναι γνωστό, τα φυσικά, σπιτικά ψυγεία -πηγάδια- δεν εξυπηρετούν και έπρεπε να βρει κάποιον τρόπο και σοφίστηκε να εκμεταλλευτεί τις χειμωνιάτικες παγωνιές της περιοχής μας.
Έτσι, οργάνωσε τη φιλική του παρέα-με το αζημίωτο- το τρακτέρ του Στέργιου, με κασμάδες, τσεκούρια, λοστούς και ότι άλλο χρειάζονταν και ξεχύθηκε, εντός και εκτός της πόλης και όπου πάγος τεμαχίζονταν, φορτώνονταν και μεταφέρονταν στην αυλή μέσα σε λάκκους βάθους. 2-3 μέτρα και σκεπάζονταν, με., άχυρα και χώμα, για την καλοκαιρινή χρήση του. που όπως φαίνεται πήγε καλά η δουλειά και έτσι συνεχίστηκε μέχρι που στο λεξικό της περιοχής μας προστέθηκε και τη λέξη, “ηλεκτρικό ψυγείο”!!
Στη φώτο μας μπροστά, από αριστερά: Χονδροματίδης Γιώργος (Τζώρας) και ο Χονδροματίδης Θοδωράκης.
Στο τρακτέρ. Από αριστερά, κάτω-πάνω: Ο ιδιοκτήτης, Χονδροματίδης Στέργιος και πίσω του ο Χονδροματίδης Σπύρος, ο Ξυνίδης Νίκος, από την Παναγίτσα και πίσω του, ο ευρεσιτέχνης, Μπαντόλας Γιώργος, ο Κούσης Νίκος (Νίνης) και πάνω οι δύο άγνωστοι μας X;. X; και τελευταίος, ο Κούσης Ανέστης, απολαμβάνει τη χειμωνιάτικη “δροσιά” καθήμενος πάνω στους … κυβόπαγους..
