– Γιατί δεν μου είπες τίποτα για το τριαντάφυλλο;
– Το ερυθρόλευκο;
– Ξέρεις τι εννοώ.
– Ξέρω.
– Γιατί λοιπόν;
– Δεν ήσουν έτοιμη πριν.
– Και τώρα;
– Τώρα βλέπεις το χρώμα της πέτρας εδώ.
– Είναι φωτεινό…
– Έτσι άνοιξε τους μαύρους αιώνες.
– Κι εσύ;
– Είχα πάντα το τριαντάφυλλο μαζί μου.
– Γι’ αυτό με διάλεξες;
– Η ανάγκη έκανε την επιλογή. Εγώ, απλώς, επέλεξα αυτήν την ανάγκη.
– Δεν θα μπορούσαν να είναι πιο απλά τα πράγματα;
– Μπορεί, αν δεν υπήρχαν οι διακλαδώσεις…
– Υπάρχουν όμως.
– Σωστά.
– Και το εκλεκτό κλαδί.
– Και αυτό.
– Και τώρα;
– Τώρα ξέρεις.
– Ένα τριαντάφυλλο πάνω στην βελανιδιά.
– Αυτή είναι η ιδέα.
– Κι αν δεν θέλω;
– Εσύ αποφασίζεις.
– Είμαι ελεύθερη λοιπόν.
– Πάντα θα είσαι..Όσο θα είμαι κοντά σου.
– Θέλω να είμαι και ανεξάρτητη να λέω ότι θέλω.
– Θα γίνει κι αυτό. Απλώς επέλεξα τη γλώσσα.
– Τη γλώσσα, τι εννοείς; Πάλι κάτι παράξενο…
– Ανήκει στο χρόνο.
– Κι εμείς;
– Κι εμείς.
– Θα είμαι λοιπόν το μέλλον σου.
– Αρκεί να είμαι το παρελθόν σου.
– Αυτό το δέχομαι.
– Θέλεις να γίνεις γυναίκα μου;
– Ναι.
