Τσίπρα μ’, εσέν τσ’ επίκρανεν;
εσέναν τσι εκλαίντσεν;
‘Σ σο γεσαλίν, το άλογον,
εσέναν τσι εκρέμσεν ;
Καλοκαιρνέσια ερρούξανε
τον μαύρον, τον Αλέξην,
ο πετεινόν ους να λαλεί
κι ο ήλον ους να φέξει…!
Καμίαν ντο ‘κ’ ενούνιζες
ερρούξεν ‘ς σο κιφάλι σ’,
οπίς ισ’ ντ’ εσκοτούτανε
έκοψαν τ’ εχτιπάρι σ’..!
Τσίπρα μ’, τα χείλια σ’ ‘κι γελούν..
τ’ ομμάτια σ’ πικραμένα..
Τράντα μαχαίρια δίστομα
‘ς ση ράχια σ’ καρφωμένα..!
Κι ατώρα έρθεν η σειρά,
‘ς σο μαρμαρέν τ’ αλών’ ι
να κρους και μαχαιριάεσαι
με τοι συντρόφς τ’ εσόν ι.
Θα σείρ’ απάν ισ’ το τοπούζ’
ατός ο Λαφαζάνον,
βαρύν, άμον μνημόνιον,
κ’ ήντιναν παίρ’ ο χάρον..
Κ’ εκείνε, η αντράγουρος,
η Ζωή, η αφορισμέντσα,
θα κρούει ‘σε κατακέφαλα
αντιμνημονεμέντσα..!
Και ο Στρατούλης θ’ αχρατίζ’
και κλώσκεται απάν ισ’..
ατός, τη σκύλλ’ ο παλαλόν,
εθαρρεί έν’ ο Στάλιν..
Κι ο Βαρουφάκης θα περμέν’
‘ς σ’ άλλο το σταυροστράτι,
Ατός έν τη παράς ο γιόν
τη πλούτ’ έν τ’ αμανάτι…
Εσέν εκατηγόρεσαν
οι συγγενοί κι οι φίλοι,
ατοίν, ντο είδανε Βουλήν,
κ’ έφαγαν ψωμοτύρι..
Αείκον έν τ’ ιδίωμαν,
αείκον έν ο νόμον,
ο αχάριστον ο άρθωπον
εμπρεύ πάντα ‘ς σον δρόμον..
Ατώρα έρθεν η σειρά σ’
‘ς σα είκοσ’ τη Σταυρίτε,
Ατοίν, που αριστέρεψαν,
να κλώσκουνταν ‘ς σ’ οσπίτια…!
