Η λέξη «διακύβευμα» είναι για τους περισσότερους ανύπαρκτη και κατασκευασμένη. Όπως φαίνεται, μάλλον κατασκευάστηκε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Εσχάτως περιελήφθητε σε κάποια νεοελληνικά λεξικά, αλλά για τους περισσότερους πραγματευόμενους με την νέα ελληνική γλώσσα είναι λανθασμένη ή απλά δεν υφίσταται. Η πραγματική λέξη που εννοιολογικά περιγράφει τη διακινδύνευση είναι η «διακύβευση», ενώ η παθητική μετοχή μάλλον ορθότερα είναι το «διακυβευόμενο». Χρειάστηκε και εγώ να ανατρέξω σε αυτό το μικρό μάθημα ελληνικών, ώστε να περιγράψω τα διακυβευόμενα αποτελέσματα που θα προκύψουν, σε περίπτωση λανθασμένης επιλογής στις ερχόμενες εκλογές.
Η ελληνική οικονομία βίωσε τους μήνες που πέρασαν, την μεγαλύτερη πίεση που έχει δεχτεί από την εποχή του υπερπληθωρισμού της περιόδου της κατοχής (1941-1944). Ένα μάθημα ιστορίας είναι πάντοτε χρήσιμο, καθώς διδάσκει συνέπειες αντιστοίχων ενεργειών του σήμερα. Τότε, οι Γερμανοί κατακτητές «εφηύραν» ένα νομότυπο τρόπο, ώστε να κλέβουν οτιδήποτε αξίας είχε να τους προσφέρει το ελληνικό κράτος και οι Έλληνες πολίτες. Αντί απλώς να υφαρπάζουν οτιδήποτε ήθελαν, αποφάσισαν να το «αγοράζουν». Ελέγχοντας τις μηχανές χρήματος της Τράπεζας της Ελλάδας, εκτύπωναν πληθωριστικές δραχμές με τις οποίες απλά αγόραζαν τα πάντα. Το αποτέλεσμα ήταν να «πέσει» πακτωλός πληθωριστικών ελληνικών δραχμών στην αγορά, που οδήγησε σε πλήρη εκμηδενισμό της αξίας της δραχμής. Η συνέπεια του παραπάνω αποτελέσματος ήταν ο Μεγάλος Λιμός της Ελλάδας, που οδήγησε στον θάνατο από ασιτία τουλάχιστον 300 χιλιάδων Ελλήνων, σε διάστημα μόλις 3 ετών.
Αυτά συμβαίνουν όταν «εκτυπώνεις χρήμα». Όπως και να το ονομάσεις. Τα παραπάνω τραγικά, ίσως θα έπρεπε να θυμίζουν κάτι. Τόσο στους Έλληνες πολίτες, όσο κυρίως στους τραγικής δημαγωγίας καταστροφολόγους πολιτικούς, που προσφάτως ξεπρόβαλλαν στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Αυτούς που ευαγγελίζονται «εκτυπώσεις χρήματος» είτε δραχμών, είτε (πλαστών) ευρώ. Βεβαίως συμπεριφέρονται έτσι, είτε λόγω της συνειδητής κοροϊδίας τους προς τον ελληνικό λαό, είτε λόγω του τραγικού επιπέδου ελλείμματος παιδείας και πλεονάσματος αμορφωσιάς που τους διακατέχει. Οι πολιτικοί του λεγόμενου «λόμπυ της δραχμής» διαχωρίζονται αποκλειστικά στις παραπάνω δύο κατηγορίες. Και σε καμιά άλλη.
Η ιστορία και η οικονομική επιστήμη υποδηλώνουν ότι αντίστοιχες εικόνες θα μπορούσαμε να δούμε σε περίπτωση που καταφεύγαμε σε άτακτη χρεοκοπία και επιστροφή στο (πρώην) εθνικό νόμισμα τους μήνες που πέρασαν. Οι επιπτώσεις της άτακτης «εκτύπωσης» πληθωριστικού νομίσματος για την κάλυψη αναγκών λοιπόν, δεν είναι υποκειμενική πολιτική άποψη. Δεν επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες. Είναι πραγματικό γεγονός που συνέβη στην Ελλάδα πριν λίγες δεκαετίες. Και οι επιπτώσεις του, είναι εξίσου πραγματικά γεγονότα. Αυτά πρέπει να εξεταστούν και όχι η υποκειμενική άποψη του καθενός για το θέμα.
Αν κάποια στιγμή λοιπόν δω συγκεκριμένο σχέδιο επιστροφής στην δραχμή από τους «δραχμιστές», που θα περιλαμβάνει συντεταγμένες επιστημονικές μελέτες για το ζήτημα, συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, αναλυτική εξέταση των επιπτώσεων και εναλλακτικές λύσεις σε περιπτώσεις ανάγκης, ίσως μπορέσω τουλάχιστον να το εξετάσω.
Όσο όμως δεν βλέπω απολύτως τίποτα άλλο, παρά στείρα δημαγωγική ρητορική περί «εθνικής ανεξαρτησίας με την δραχμή», χωρίς απολύτως κανένα σχέδιο και προετοιμασία, όπου το μόνο που θα σημαίνει είναι οικονομική υποδούλωση για την Ελλάδα και πείνα για τους Έλληνες, τότε θα επιμένω στην άποψη του ορθού. Ότι όλοι αυτοί οι «πολιτικοί» πουλάνε την απόλυτη και αδιαμφισβήτητη καταστροφή της Ελλάδας, ως «πολιτική λύση». Δυστυχώς ο ελληνικός λαός είναι τόσο κουρασμένος και εξοργισμένος με την απουσία προοπτικής, που «ακούει» ακόμα και αυτούς. Το πραγματικό «διακύβευμα» των εκλογών που έρχονται λοιπόν, δεν είναι άλλο παρά τούτο: Σταδιακή οικονομική ανάταση, με μείγμα μεταρρυθμίσεων και δόσεων λιτότητας, ή γκρεμός. Είτε αποδεχόμαστε επιτέλους την πραγματικότητα και προχωράμε (μάλλον ξεκινάμε…), είτε «αυτοκτονούμε» εθνικά. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Ούτε καν ωραίες…
