ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ; Η ΜΗΠΩΣ TEΛΕΙΩΣΑΜΕ – Γράφει ο Μιλτιάδης Ηλιάδης

‘-Τελειώσαμε γιατί δεν καταλάβαμε σε κανένα χρονικό σημείο της χιλιοειπωμένης,κακώς κατ΄εμέ,οικονομικής κρίσεως πλην εξαιρέσεων,ότι το εγώ πρέπει να πεθάνει και να αναστηθεί το εμείς.
-Τελειώσαμε γιατί μάθαμε ότι η μόνη μας χαρά είναι το χρήμα.Θάψαμε την ηρεμία μας
εκεί,αυξήσαμε τις ανάγκες μας και μειώσαμε την ελευθερία της υπόστασης μας.
-Τελειώσαμε γιατί η αβυσσαλέα ροπή που δείχναμε και δείχνουμε στην άστατη ζωή στην τρυφή και στην πολυτέλεια,αβρόχοις ποσί μάλιστα,μας έκανε να λησμονήσουμε ότι ζούμε και με τα αναγκαία.
-Τελειώσαμε γιατί ξεχείλισε η υποκρισία από τις ψυχές μας,τύφλωσε την όραση μας,
χάλασε την ακοή μας,έπνιξε και αποτελείωσε την κρίση μας.
-Τελειώσαμε γιατί συνεχίζουμε να πιστεύουμε με άφθονο θράσος ότι είμαστε άμοιροι των προσωπικών
ευθυνών μας για το χωρίς όρια κατάντημα του τόπου.Για το άθλιο σημείο στο οποίο βρισκόμαστε διατεινόμαστε μονίμως πως φταίνε οι άλλοι.Οι άλλοι,εντός και εκτός συνόρων.
-Τελειώσαμε γιατί η ισονομία,η δικαιοσύνη,ο σεβασμός στον συνάνθρωπο μας στην πατρίδα και στο περιβάλλον αντικαταστάθηκαν από την υποκρισία,την φαυλότητα και την έλλειψη οποιασδήποτε κοινωνικής υπευθυνότητας και πειθαρχίας με τη συνοδεία ενός ακατάσχετου φιλοτομαρισμού στην καθημερινότητα μας.
-Τελειώσαμε γιατί φθάσαμε στο τραγικό σημείο να ακούμε ένα μεγάλο ποσοστό εκκολαπτόμενων
νεανίσκων να βλασφημούν,να βρίζουν με χυδαίες εκφράσεις τους συνομήλικους τους αλλά και τους μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους,δείχνοντας μας ότι η έλλειψη σεβασμού και η απερίγραπτη αναίδεια τους είναι ακατάλληλα υλικά για το χτίσιμο μιας υγιούς κοινωνίας.Σπείραμε ανέμους ως αναφορά τη διαπαιδαγώγηση των νέων ανθρώπων και αρχίζουμε σιγά σιγά να θερίζουμε θύελλες.Τα πρώτα συμπτώματα φυσικά της ασθένειας αυτής τους τα «κόλλησε» απλόχερα η παλαιότερη γενεά.
-Τελειώσαμε γιατί δεν αισθανθήκαμε ποτέ ότι έφθασε αλλά πέρασε η στιγμή που πάντα ενδομύχως περιμέναμε.Ποια ήταν αυτή η στιγμή;H στιγμή της ριζικής αλλαγής πλεύσεως της ζωής μας.Το διαζύγιο μας κοινή συναινέσει από την ύλη και το πάντρεμα μας με έναν άλλο τρόπο ζωής πιο λιτό,πιο απλό,πιο ουσιαστικό που θα κάνει την ψυχή μας να ανασάνει και να δημιουργήσει.
-Τελειώσαμε γιατί ενώ γνωρίζουμε την πραγματικότητα,δηλαδή ότι η κρίση δεν είναι οικονομική αλλά είναι μία έντονη κρίση πανικού που μας έχει πιάσει λόγω έλλειψης πνευματικού υποβάθρου,αποφεύγουμε την πρόκληση.Την πρόκληση να ψάξουμε να βρούμε ιδανικά έστω μωρέ και μεταχειρισμένα.
-Τελειώσαμε,τέλος,γιατί τα παραπάνω δείχνουν πως δεν σεβαστήκαμε ποτέ το ίδιο μας το είναι.Αγνοήσαμε τις πραγματικές απαιτήσεις του επειδή δεν το γνωρίσαμε διόλου και κατ’επέκταση δεν γνωρίσαμε και το Θεό που και να θέλει να βοηθήσει δε μπορεί.Γιατί δε μπορεί;Σκεφτείτε το!