«Μια διαρκώς εντεινόμενη ξηρασία που απλώνεται στη Γη καθιστά το μέλλον της ανθρωπότητας αβέβαιο. Ύστατη ελπίδα αποτελεί ένα ταξίδι σε τρεις υποψήφιους κατοικήσιμους πλανήτες ενός πολύ μακρινού γαλαξία. Οι τολμηροί αστροναύτες ταξιδεύουν μέσα από μια σκουληκότρυπα μη γνωρίζοντας αν και πότε θα επιστρέψουν».
Αυτό είναι το σενάριο της ταινίας Interstellar,μιας ταινίας που σύμφωνα με τον θεωρητικό φυσικό και σύμβουλου επιστήμης της ταινίας, Κιπ Θορν, είναι βασισμένη στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν.
Πόσο απέχει άραγε από την πραγματικότητα το παραπάνω σενάριο; Το 2015 ο γνωστός φυσικός, Στήβεν Χώκινγκ1, δήλωσε πως η επιβίωση της ανθρωπότητας θα εξαρτηθεί από την ικανότητά μας να κατοικήσουμε κάπου αλλού στο σύμπαν μιας και ο κίνδυνος καταστροφής του πλανήτη μας ολοένα και αυξάνεται. Για τον λόγο αυτό, συμπλήρωσε πως θα ήθελε να κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού για τη σημασία των διαστημικών πτήσεων.
Σε ένα νέο ντοκιμαντέρ που πρόκειται να προβληθεί από το BBC αυτό το καλοκαίρι, ο Χώκινγκ θεωρεί πως έχουμε 100 χρόνια διορία για να αποικίσουμε έναν νέο πλανήτη.
Τα αστροφυσικά και κλιματολογικά μοντέλα δείχνουν ότι μέσα σε περίπου χίλια εκατομμύρια χρόνια ο Ήλιος θα έχει αυξήσει τη φωτεινότητά του κατά 10%,καθιστώντας έτσι το κλίμα της Γης πολύ ζεστό και την ατμόσφαιρά της πολύ αδύναμη για να μπορεί να συντηρήσει μια περίπλοκη πολυκύτταρη ζωή. Ο πλανήτης θα περιέλθει σε μια κατάσταση ερημιάς. Οι ωκεανοί θα αρχίσουν να εξατμίζονται και ο μεγαλύτερος όγκος του νερού της Γης θα χαθεί στο διάστημα. Η απώλεια αυτή σε ένα περίπου δισεκατομμύριο χρόνια θα οριοθετήσει την πιθανή ημερομηνία λήξης κάθε ζωής στη Γη, εξαιρουμένης της βιόσφαιρας των μικροβίων που ίσως αντέξει επιπλέον δισεκατομμύρια χρόνια.2
O Χώκινγκ βέβαια κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, εκτιμώντας πως ίσως δεν καταφέρουμε να φτάσουμε μέχρι εκεί.Θεωρεί3 πως ένας πυρηνικός πόλεμος, η υπερθέρμανση του πλανήτη και οι γενετικά τροποποιημένοι ιοί μπορούν να επισπεύσουν την καταστροφή.
Πολύ συχνά ακούμε τις επιστημονικές ανακοινώσεις για την ανίχνευση νέων εξωπλανητών (πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος) που δυνητικά μπορούν να φιλοξενήσουν ζωή και θα μπορούσαν κάποια μέρα να μας υποδεχτούν. Ωστόσο, με την τεχνολογία που κατέχουμε σήμερα είναι αδύνατο να ταξιδέψουμε σε μακρινούς προορισμούς στο σύμπαν4.Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε πως ο Κολόμβος χρειάστηκε μέσω θαλάσσης κοντά στις 36 μέρες για να διασχίσει τον Ατλαντικό και τώρα με το αεροπλάνο σε μερικές ώρες μπορεί κάποιος, εντελώς ξεκούραστα, να πραγματοποιήσει το ίδιο ταξίδι! Στο μακρινό μέλλον η εφαρμογή του έργου των θεωρητικών φυσικών στην τεχνολογία μπορεί να λύσει το πρόβλημα της απόστασης. Η γενική σχετικότητα μπορεί να μας επιτρέψει να βρούμε πιο σύντομες οδούς στον χωροχρόνο(σκουληκότρυπες),συνδέοντας δύο πολύ μακρινές τοποθεσίες και παρακάμπτοντας έτσι τις τεράστιες αποστάσεις που τις χωρίζουν.
Αναμφίβολα, όσο πολύτιμη και αν είναι η Γη, μπορούμε είτε να παραμείνουμε άπραγοι σε αυτήν περιμένοντας το τέλος, είτε να επιδιώξουμε τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους σε κάποια άλλη γωνιά του σύμπαντος. Σύμφωνα με τον Γερμανό φυσικό και μηχανικό,Wernher Von Braun,αρχιτέκτονα του προγράμματος Apollo της ΝASA2:
«Πρέπει να χτίσουμε μια γέφυρα προς τα αστέρια, επειδή, από όσο ξέρουμε, είμαστε τα μόνα νοήμονα πλάσματα σε ολόκληρο το σύμπαν. Δεν πρέπει να αποτύχουμε στο καθήκον να διατηρήσουμε ζωντανή τη μόνη νοήμονα ζωή που ξέρουμε.»
Πηγές
1.elpais.com
2.Lee Billings,Πέντε δισεκατομμύρια χρόνια μοναξιά, Εκδόσεις Ροπή
3.bbc.com
4.Κριστόφ Γκαλφάρ, Το σύμπαν στα χέρια σας, Εκδόσεις Καλέντης
*Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στην ελληνική έκδοση της “The Huggington Post”.
Καρατζίκος Σταύρος
Διδάκτωρ Θεωρητικής Φυσικής Α.Π.Θ
