‘-Έλα Χάμπο. Τι χαμπάρια;
-Καλά Γιάννε. Ας τα λέμε καλά, για να μη γκρινιάζουμε.
-Έεε, Χάμπο. Όσο είμαστε γεροί, τα νέα μας είν’ καλά. Να δώσει ο Θεός να είμαστε γεροί. Τίποτ’ άλλο.
-Μα υπάρχει και τίποτ’ άλλο εκτός απ’ την υγεία; Από το να είσαι ζωντανός; Είδες προχθές τι έγινε; Τα ‘μαθες φυσικά!
-Μα το ρωτάς τώρα Χάμπο; Δεν ξέρεις πως σ’ αυτόν τον παλιοντουνιά τα καλά νέα είν’ που ταξιδεύουν αργά;
-Ναι βρε Γιάννε. Σημειωτόν πάνε τα καλά τα νέα…Πετράκη, φέρε έναν καφέ θεριακλήδικο…
-Τι σημειωτόν βρε Χάμπο. Τα σαλιγκάρια πιο γρήγορα παν απ’ τα καλά τα νέα.
-Μόν’ τα κακα τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα.
-Αγλήγορα το λες εσύ αυτο βρε Χαμπο; Αυτό το λες ταυτόγχρονα! Τσακ – μπαμ. Με το που γίνονται βζιιιίν…ταξιδεύουν!
-Με το που γίνονται Γιάννε! Βρε στην άλλη άκρη του κόσμου αν γίνουν θα μαθευτούν ταυτόγχρονα σε όλον τον ντουνιά.
-Χάμπο…με λες εσύ σε τι κόσμο ζούμε που, ρε παιδί μου, ψοφάει να αναμεταδίδει τα κακά νέα με ταχύτητα αστραπής; Ούτε το φως δεν ταξιδευει τόσο γρήγορα όσο τα κακά τα νεα!
-Και ξέρεις και κάτ’ ακόμα Γιάννε; Δεν είν’ μόνο που ταξιδεύουν αγλήγορα. Ταξιδεύουν και με κάθε λεπτομέρεια.
-Καμιά φορά, δηλαδή τι καμιά φορά…σχεδόν πάντα… όχι μόνο με κάθε λεπτομέρεια, αλλά και με έξτρα σάλτσα. Έεε,Χάμπο;
-Ναι βρε Γιάννε. Πώς λες στο γύρο: “βάλε – βάλε και με διπλό τζατζίκι, βάλε”. Τι χαρά μπορεί να βρίσκει κανείς, στο να φουσκώνει τα κακά τα νέα;
-Ναι βρε Χάμπο. Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ! Είναι σαν ένα είδος…χαιρεκακίας…είναι, να το πεις…άμυνα; Μήπως, σα να ξορκίζει, ο δειλός ο ανθρωπος, το φόβο; Σα να λέει με τον τρόπο του, ευτυχώς που δεν ήμασταν εμείς;
-Εντάξει Γιάννε. Για άλλη μια φορά, καλά το πας στο να δικαιολογήσεις το μικρόψυχο τον άνθρωπο. Με την καλή σου την καρδιά εσύ, πάντα θα βρει μια διακιολογία.
-Έεε, δεν είμαι και τόσο καλός που θαρρείς βρε Χάμπο!
-Ο καφές σου δάσκαλε. Και να σου πω κάτι κι εγώ. Καλόψυχος είσαι δάσκαλε. Καλόψυχος. Γι’ αυτό…
-Καλά σε λέει ο Πετράκης. Καλόψυχος είσαι Γιάννε…Και άντε, ας πούμε πως, φοβάται το κακό. Τότε το καλό γιατί το τσιγκουνεύεται να το πει παραπέρα και το βάζει στην κατάψυξη;
-Η αλήθεια είν’ πως γι’ αυτό δεν έχω απάντηση Χάμπο.
-Δεν έχεις, γιατί εσύ, με την καλή σου τη διάθεση, δεν μπορεί να δεις τη μικροψυχία των ανθρώπων. Που το καλό δεν θέλει να το διαδώσει. Γιατί δεν είν’ δικό του. Αλλουνού είναι. Και επειδή είν’ μικρόψυχος ζηλεύει Γιάννε. Γι’ αυτό! Βουβαίνεται!
-Βαρειές οι κατηγορίες σου Χάμπο!
-Βαρειές κι ασήκωτες, αλλά αληθινές Γιάννε. Πέρα για πέρα αληθινές.
-Δάσκαλε, εγώ πάνω σ’ αυτό είμαι με το Χάμπο!
-Ώστε έτσι ε, Πετράκη; Με το Χάμπο είσαι, ε;
-Βέβαια Γιάννε. Γι’ αυτό τα καλά νέα πατάνε φρένο και δε κουνάνε ρούπι, ενώ τα κακά νέα… πύραυλος!