Ο Ιωάννης Φαρμάκης βρισκόταν εδώ και λίγες μέρες σε ένα σκοτεινό και βρώμικο κελί στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης. Ένας νεαρός Φαναριώτης ζήτησε να τον δει και αφού δωροδόκησε τους Τούρκους φύλακες, τα κατάφερε. Επιθυμούσε να μάθει πληροφορίες για τη ζωή αυτού του σημαντικού ήρωα.
- Συγνώμη που σας ενοχλώ, είστε ο Ιωάννης Φαρμάκης, σωστά;
- Ναι. Τι με θέλετε;
Ο νεαρός, παρότι ήξερε ότι αυτός ο άνδρας ήταν ο Φαρμάκης, δεν μπορούσε να το δεχτεί. Η εμφάνισή του δεν ταίριαζε στον ήρωα που είχε στο μυαλό του. Άρχιζε να αναρωτιέται αν ο Τούρκος φύλακας τού έδωσε τις σωστές πληροφορίες και τον έστειλε στο σωστό κελί.
- Θέλω να μάθω για τη ζωή και τα κατορθώματά σας.
- Αν θέλεις πάντως να σου αποκαλύψω κάποιο μυστικό των Ελλήνων, είσαι γελασμένος.
- Όχι, όχι, με παρεξηγήσατε. Κι εγώ Έλληνας είμαι, απλώς μένω στο Φανάρι. Όπως σας έλεγα, ήρθα από θαυμασμό για τη γενναιότητα σας και για να μάθω σχετικά με τη ζωή σας, ώστε να τα γράψω σε μια εφημερίδα. Έτσι θα μάθουν όλοι το τι προσφέρατε στην Ελλάδα.
Ο Φαρμάκης τον διέκοψε απότομα.
- Φτάνει πια με τη φλυαρία και μην λέτε τέτοιες κουβέντες εδώ μέσα. Και οι τοίχοι έχουν αυτιά. Αφού επιμένετε, θα σας μιλήσω για τα βιώματά μου.
- Ωραία. Αρχικά, θα ήθελα να μάθω πώς καταλήξατε εδώ πέρα, σε αυτό το κελί.
- Ανοίγεις ξανά πληγές του παρελθόντος και μου ζητάς να σου πω λάθη που έκανα και τα πλήρωσα σκληρά.
Ο Φαρμάκης χάθηκε στις σκέψεις του και συνέχισε.
- Στη μονή Σέκκου, στη Μολδοβλαχία μας «έπιασαν». Εγώ και ο καλός μου φίλος Γεωργάκης Ολύμπιος είχαμε αναλάβει την προστασία του μοναστηριού. Οι Τούρκοι προκάλεσαν πολλές καταστροφές, αλλά δεν μπόρεσαν να μας κυριεύσουν. Έτσι μου πρότειναν να τους παραδοθούμε και αν το κάναμε, θα μας προσέφεραν προσωπική προστασία. Δεν ξέρω τι είχα πάθει, ο φόβος ήταν ή η κούραση ή και τα δύο που με κατέβαλαν και ήθελα να δεχτώ την πρόταση των Τούρκων. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο Ολύμπιος αρνήθηκε, οπότε η παράδοση μας ακυρώθηκε. Ο Ολύμπιος πέθανε στη μάχη και ήταν ξεκάθαρα δικό μου λάθος.
Ο Φαρμάκης ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα. Με το ζόρι κρατούσε τα δάκρυά του.
- Αν δεν μπορείτε, μην συνεχίζετε. Σας βλέπω, έχετε βουρκώσει.
Ακούγοντας αυτά τα λόγια, ο Φαρμάκης έγινε κατακόκκινος. Τα δάκρυα σβήστηκαν από τα μάτια του και τον είχε καταβάλει ένας ακλόνητος θυμός.
- Τι λες; ΕΓΩ να βάλω τα κλάματα; Βεβαίως και θα συνεχίσω την αφήγηση. Όπως σας έλεγα, αφότου πέθανε ο Ολύμπιος, κατάφερα να κρατήσω αρκετές μέρες άμυνα στην μονή. Παρόλο αυτά, οι συνθήκες ήταν δύσκολες και γι’ αυτό μου ξαναμπήκε η ιδέα της παράδοσης. Τελικά, παραδοθήκαμε υπό όρους, οι οποίοι στη συνέχεια δεν τηρήθηκαν από την πλευρά των Τούρκων. Μας αφόπλισαν, έβαλαν αλυσίδες σε εμένα και τους οπλαρχηγούς και έσφαξαν τους στρατιώτες μου, αυτά τα σπουδαία παιδιά, στο μοναστήρι. Τους οπλαρχηγούς τους έστειλαν στη Σιλίστρια, για να τους σκοτώσουν και εμένα σ’ αυτό το απαίσιο κελί. Έτσι έφτασα εδώ.
- Δεν περίμενα να καταλήξετε έτσι εδώ. Τέλος πάντων, πείτε μου κάποια πράγματα για την καταγωγή σας.
- Είμαι από τη Βλάστη στη Μακεδονία. Η οικογένεια Φαρμάκη είναι εδώ και αρκετές γενιές από τις πιο σημαντικές στην περιοχή. Εγώ είμαι απόγονος του Γεωργίου Φαρμάκη.
- Η οικογένειά σας μένει ακόμα στη Βλάστη; Είστε παντρεμένος, έχετε παιδιά;
- Και πίστευα πώς εσείς οι Φαναριώτες θα είχατε λίγο περισσότερο μυαλό, αλλά δεν το βλέπω τόση ώρα που συζητάμε. Δεν βλέπετε τους Τούρκους εδώ γύρω; Δεν υπάρχει περίπτωση να δώσω πληροφορίες, που μπορούν να βάλουν σε κίνδυνο τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
- Εντάξει.
Ο νεαρός κάπως απογοητευμένος και προσβεβλημένος συνέχισε.
- Εκτός από οπλαρχηγός ήσασταν και αρματολός. Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε το αρματολίκι;
- Από μικρός ήμουν υπεύθυνος για το αρματολίκι στην περιοχή της Βλάστης και συμμετείχα σε αρκετές εξεγέρσεις εναντίον των Τούρκων.
- Μάλιστα. Κυκλοφορεί η φήμη ότι ήσασταν από τα πρώτα μέλη της Φιλικής Εταιρείας, ισχύει;
- Σςςς… Πιο σιγά, μην μας ακούσουν. Προφανώς και ισχύει. Το 1817 εντάχτηκα στην οργάνωση και το 1818 ορίστηκα ως ένας από τους «Αποστόλους» της στην περιοχή της Μακεδονίας, της Θεσσαλίας και της Θράκης. Ήμουν από τους πιο δραστήριους. Βλέπετε δεν είμαι όποιος και όποιος. Να φανταστώ τώρα θα με ρωτήσετε για την ιστορία της Φιλικής Εταιρείας αλλά και για το πώς μπορούσε κανείς να ενταχθεί σε αυτήν.
- Σωστά.
- Λοιπόν, η Φιλική Εταιρεία ιδρύθηκε το 1814, στην Οδησσό από τον Σκουφά , τον Ξάνθο και τον Τσακάλωφ. Ο σκοπός της, όπως ξέρετε, ήταν να οργανώσει την ελληνική επανάσταση.
- Δυστυχώς ξέρω λιγότερα από όσα νομίζετε.
Ο Φαρμάκης τον κοίταξε με ένα υποτιμητικό βλέμμα. Του δημιουργήθηκαν υποψίες ότι ο νεαρός δεν ήταν Φαναριώτης. Ένα πέπλο ησυχίας είχε απλωθεί στο δωμάτιο. Ο νεαρός ξερόβηξε, για να σπάσει αυτήν την αμήχανη ησυχία και αφού ο Φαρμάκης κατάλαβε ότι δεν θα ξεφορτωνόταν τον επισκέπτη του τόσο γρήγορα, συνέχισε να του δίνει πληροφορίες για τη Φιλική Εταιρεία.
- Για να ενταχθεί κάποιος στην οργάνωση, δοκιμαζόταν για ένα χρονικό διάστημα και έπειτα εντασσόταν, αφού είχε ορκιστεί πίστη και αφοσίωση. Ακόμα χρησιμοποιούσαμε ψευδώνυμα και έναν μυστικό κώδικα. Αν κάποιος πρόδιδε την Εταιρεία, τον τιμωρούσαμε με θάνατο.
- Πολύ οργάνωση. Μπράβο! Την ηγεσία της Εταιρείας την είχε από την αρχή ο Αλέξανδρος Υψηλάντης;
- Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ήταν ο πρώτος αρχηγός, αλλά όταν ιδρύθηκε η Εταιρεία, δεν υπήρχε αρχηγός. Γι’ αυτό τον λόγο, στις αρχές ονομάζαμε την ηγεσία της οργάνωσης «Αόρατη Αρχή», για να πιστεύετε ότι την αποτελούσαν δυνατά πρόσωπα.
- Πολύ ενδιαφέρον. Γιατί διαλέξατε τον Αλέξανδρο Υψηλάντη για αρχηγό;
- Αρχικά προτείναμε στον Ιωάννη Καποδίστρια να γίνει αρχηγός, αλλά αρνήθηκε. Έτσι ζητήσαμε από τον Υψηλάντη, ο οποίος ήταν αξιωματικός του ρωσικού στρατού. Άλλες απορίες;
Ο νεαρός Φαναριώτης κατάλαβε ότι ήταν ανεπιθύμητος εκεί, αλλά δεν πτοήθηκε. Ήθελε να μάθει και άλλα.
- Πείτε μου, γιατί αποφασίστηκε η επανάσταση να ξεκινήσει από τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες;
- Η επανάσταση ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1821 και διαλέξαμε τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, καθώς θεωρούσαμε ότι θα μας βοηθήσουν η Ρωσία και οι βαλκανικοί λαοί. Επιπλέον, στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες δεν υπήρχε τουρκικός στρατός.
- Όλα αυτά ακούγονται ευνοϊκά για να πετύχει μια επανάσταση. Τότε γιατί απέτυχε;
- Όπως σας είπα, θεωρούσαμε ότι θα μας βοηθήσουν. Δεν μας βοήθησαν, μην πω ότι έκαναν το αντίθετο… Ο Ρώσος Τσάρος επέτρεψε τον τούρκικο στρατό να επέμβει και να μας σταματήσει. Αφήστε που ήμασταν και λίγοι, διότι δεν πέτυχε η στρατολόγηση. Και χωρίς να φτάνουν όλα αυτά, ο Σουλτάνος πίεσε τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ να μας αφορίσει.
- Πραγματικά δεν τα ήξερα όλα αυτά.
Ξανά σιωπή. Ο Φαναριώτης ήθελε να μείνει και άλλο, αλλά ήξερε ότι δεν ήταν επιθυμητός. Είχε όμως σκοπό να μάθει και άλλα, ώστε να γράψει πολλά άρθρα σχετικά με τη ζωή του Φαρμάκη. Δυστυχώς, δεν πρόλαβε να τον ξαναεπισκεφτεί, γιατί οι Τούρκοι τον αποκεφάλισαν, μετά από πολλά βασανιστήρια, στις 28 Οκτωβρίου το 1821.
Σοφία Πισκιλίδου,
μαθήτρια Γ΄ τάξης
1ου Γυμνασίου Πτολεμαΐδας