Κατιβαίνουντα σν Ἀργασταριὰ μὶ τοὺ γάργαρου κι κρύου νιρὸ ἰκεῖ ζιρβὰ μιριὰ ἀντίκρυτα ἀπ’ τοὺ Ζαραβιγκάθκου τ’ἁλών’εἶχι χουράφ’ ἡ ἀδιρφόζμ’ ἡ Πουστόλτς. Δίπλα ἀπ’ τοὺν Πουστόλ’ εἶχι χουράφ’ ἡ Μαστρουγιώρς. Κάτ’ μιριὰ ἀπ’ τοὺν δγιάργου εἶχι ἡ Κουτουλουκώτσιους ἀ κι σὰν παρακεῖθι εἶχι ἡ Κουτουλουϊάνντς.
Ἰκεῖ τοὔλιγάμι βατσινόϊ ἰπειδὴς εἶχι πουλλὲς βατσινιές. Δηλαδὴς θέλ’ νὰ πῆ βατσινόγι=βατσινιὰ+γῆ. Σὶ ἄλλ’ μιριὰ ἴλιγάμι κουκκινόϊ, μαυρόϊα, ζγκαρόϊ μαυρηράχ’. Ἀνάλουγα μὶ τὴν γῆς, ἴλιγάμι κι τς οὐνουμασίις.
Ἡ γῆς ἔβγαζι βατσινιές, ὅπ’ εἶχι κι νιρά. Κάτ’ σν Ἀργασταριὰ εἶχι πουλλὲς βατσινιές, ἢ σιαπὰν’ στς Κυδουνιές. Ἀφοῦ ἔπιρνάμι φύλλα κι βούλουνάμι τς φτσέλις ἅμα δὲν εἴχαμι βουλώματα ἀποὺ μακαράδις, γιὰ νὰ μὴ χύνουνταν τοὺ νιρό, καθὼς πλιακουτοῦσαν ἀνιβαίνουντα τν ἀνηφόρα.
Τώρα μὶ τοὺν ἀναδασμὸ αὐτὰ ἄλλαξαν ὅλα. Πχοιὸς ξέρ’ κι σὰν τὶ ἄλλου κι πόσου ἀκόμα θὰ ἀλλάξν’; Πόσ’ ἀνθρῶπ’ ἦρθαν κι ἦρθαν κι ἔφυγαν κι ἔφυγαν… Πχοιὸς μέν’ μόνιμα; Πόσα ἀφιντικὰ ἔχν ἀλλάξ’ κι τὰ χουράφχια μας κι οἱ τόπ’;
Ἄει, τὶ δουκιοῦμι πάλι κι γὼ ἀπ’ τοὺ χουργιό μας;
30.6.2020 τ’ἉηΠουστόλ’
πέρασαν 57 χρόνια στ’μνήμ’ τ’ἀδιρφοῦμ’ τ’Πουστόλ’
παπαδγιὰ Ἀφρουδίτ’
κι ἡ γιός τς ἀρ.νι.μα.
