Τα βασανιστήρια, οι εξορίες και δολοφονίες, οι λεηλασίες και οι μεθοδευμένες ταπεινώσεις, των Μικρασιατών συμπατριωτών μας και όχι μόνο, ανάγκασαν, τους εικονιζόμενους στη φώτο μας, να εγκαταλείψουν την πατρογονική Γη, με όλα τα υπάρχοντά τους, που δημιούργησαν με την σκληρή και επίπονη δουλειά τους επί αιώνες, όμως, εκείνο που τους πείραξε περισσότερο, δεν ήταν τα υλικά αγαθά τους, που θεωρούσαν σίγουρο ότι θα τα ξαναφτιάξουν, αλλά, τα Ιερά Λείψανα των προγονικών τάφων που εγκατέλειψαν βορά των βαρβάρων και τα πανέμορφα κάστρα της Χριστιανικής μας Πίστης και ελπίδας.
Έτσι, οι καλοί μας συμπατριώτες, με παρέα την εικόνα της Παναγίας μας και φορτίο τα ήθη και έθιμα του γένους, ξεκίνησαν το Γολγοθά της προσφυγιάς προς τη Μητέρα Πατρίδα το 1922, όπου και αποβιβάστηκαν στην Κατερίνη με τελικό προορισμό την Λάρισα, άγνωστοι μεταξύ …. αγνώστων.
Το πρώτο μέλημα του, Παπα-Νεόφυτου ήταν, να επισκεφτεί τους Ιερούς Ναούς και το Μητροπολίτη της Λάρισας με σκοπό να τον επιτρέψει να Ιερουργήσει σε κάποια Εκκλησία της δικαιοδοσίας του. Η έλλειψη Ιερέων, την εποχή εκείνη, αλλά και η διάθεση του Μητροπολίτη να βοηθήσει έναν Ιερέα της προσφυγιάς τον ανέθεσε την κάλυψη των κενών που παρουσιάζονταν στο χώρο της δικαιοδοσίας του και ιδιαίτερα στο Ναό του Αγίου Αχίλλειου.
Το 1923. οι συμπατριώτες του από το Γιαλί Τσιφλίκ, που εγκαταστάθηκαν στα Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα), πληροφορήθηκαν την παρουσία του στη Λάρισα, έκαναν μια επιτροπή, υπό τον Βασίλη Χατζηευστρατίου και επισκέφτηκαν το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Λάρισας και ζήτησαν την άδεια μετεγκατάστασής του στα Καϊλάρια, όπου και οι συμπατριώτες του, κάτι που έγινε και έτσι ο συνετός Ιερέας, Παπά-Νεόφυτος Μαλακόζης, μετακόμισε για το χωριό μας, τα Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα), όπου και εγκαταστάθηκε οριστικά στα άνω Καϊλάρια τοποθετηθείς στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννη, όπου και το σύνολο των, εκ Γιαλί Τσιφλίκ, συμπατριωτών του μέχρι του τέλους του βίου του.
Στη φώτο μας, ο Μικρασιάτης πρόσφυγας Ιερέας, από το Γιαλί Τσιφλίκ, Μαλακόζης Νεόφυτος, με την αδελφή του, Θεογνωσία Σωτηργιάννη και τα δύο παιδιά της, Δημήτρη και Ευριπίδη και τη μικρή κορούλα του, Βασιλικούλα, στο πλευρό του.
Η φώτο μας είναι το 1927, στο στούντιο του συμπατριώτη τους, “Φώτο, Κώστα Ροδάκη”, στα Καϊλάρια.
