Πλήθος πιστών ανηφόρισε το απόγευμα της Τετάρτης προς την Ιερά Μονή Αγίου Αντώνιου Σιάπκας (στον ορεινό όγκο της Παλιά Καστανιάς) όπου και παρακολούθησε τον Εσπερινό που τέλεσε ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητρόπολης Σερβίων & Κοζάνης Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος Αγγελόπουλος. Η Ιερά Μονή Αγίου Αντώνιου Σιάπκας έχει ιδιαίτερη θρησκευτική και ιστορική αξία για τους Καστανιώτες και γενικότερα για την περιοχή των Σερβίων ενώ το ίδιο ισχύει και για τους κατοίκους των ορεινών οικισμών του Δήμου Ελασσόνας (Λιβάδι, Σαραντάπορο κ.α.) Την τελετή του Εσπερινού παρακολούθησαν ο Δήμαρχος Σερβίων – Βελβεντού Αθανάσιος Κοσματόπουλος και ο Αντιδήμαρχος Θόδωρος Κυριακίδης.
Ιερά Μονή Αγίου Αντώνιου Σιάπκας
Η Ιερά Μονή Αγίου Αντώνιου Σιάπκας, απέχει 12 χιλιόμετρα από το χωριό της Παλιάς Καστανιάς και 20 χιλιόμετρα από την πόλη των Σερβίων. Πρόκειται για φρουριακής αρχιτεκτονικής Μοναστήρι, σύμφωνα με το βυζαντινό πρότυπο και ως οικοδομικό σύνολο, ήταν ένα μικρό κάστρο. Η ιδιοκτησία του Μοναστηριού υπαγόταν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης. Επρόκειτο δηλαδή για ένα ίδρυμα Σταυροπηγιακό, με την εποπτεία όμως της επισκοπής Σερβίων. Ήταν κοινόβιο, με πολλούς μάλιστα μοναχούς και όπως προκύπτει από διάφορα έγγραφα, το 1750 εγκαταλείφθηκε και οι μοναχοί μετακόμισαν στους Δεμεράδες, όπου είχαν Μετόχιο. Η περιουσία του ήταν τεράστια. Πέρα από τμήματα της Σιάπκας, τσιφλίκια του Μοναστηριού ήταν η «Βουβάλα», το «Φαρμάκι» και η «Βούρπα». Σήμερα σώζονται μόνο τμήματα της εισόδου (πρόκειται για δίφυλλη πόρτα), η εικόνα του Αγίου Αντωνίου, μέρος από το αρχονταρίκι και το ηγουμενείο, μερικά κελιά και μια βυζαντινή βρύση, με χαραγμένα τρία γράμματα «αωβ=1802» (ημερομηνία κατά την οποία χτίστηκε η βρύση). Υπάρχουν ακόμη δυο τεράστιες αλυσίδες, στις οποίες έδεναν τους ψυχικά ασθενείς. Ο Άγιος Αντώνιος ήταν θεραπευτής ειδικών ασθενειών. Όσοι είχαν προβλήματα, έρχονταν στο Μοναστήρι, δένονταν με τις αλυσίδες και ζητούσαν την προστασία και τη βοήθεια του Αγίου. Υπήρχαν και σπάνιες βυζαντινές εικόνες και αγιογραφίες, οι οποίες όμως υπέστησαν σημαντική φθορά με το πέρας του χρόνου. Εορτάζεται κάθε χρόνο την 1η Σεπτεμβρίου. Η συμβολή του Μοναστηριού υπήρξε τεράστια σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες.
