Λίγο πριν πέσει η αυλαία και προσγειωθεί απότομα στην πραγματικότητα που αγνοεί η ενεργή στα λόγια αλλά ανενεργή στις πράξεις θυσίας του ακόλαστου εγωισμού της, ελληνόφωνη πανστρατιά των ζητούντων ανελέητα την τρυφή , βλέπουμε κάποιες «εξέχουσες» και τυχερές φυσιογνωμίες να συνεχίζουν να προβάλλουν την ένδεια ουσιαστικού νοήματος στη συμπεριφορά τους φορώντας κατάσαρκα το μακρύ μανδύα της γυαλιστερής φιλαρέσκειας τους, προπαγανδίζοντας την από γλέντι σε χαρά και από χαρά σε γλέντι ενόσω ο κόσμος «καίγεται» δείχνοντας μας ότι υπάρχει ηθελημένη ή πραγματική άγνοια από αυτούς για την κρισιμότητα της καταστάσεως. Νομίζουν ότι βοηθούν ενώ κατά βάθος αγνοούν. Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει το δικαίωμα στην επιλογή τους να είναι επιδεικτικοί και προκλητικοί ενώ πολυάριθμο μέρος του πληθυσμού έχει τεράστιες ψυχικές και υλικές ανάγκες; Αυτοί που τους κρατούν το χέρι από κοντά θα μάθουν επιτέλους να ζούνε σύμφωνα με τις πραγματικές και νόμιμες ανάγκες τους χωρίς να κουκουλώνουν τις ανάγκες των άλλων;Eάν δεν μπορούν αυτό να το κάνουν πράξη να μην αφήνουν τουλάχιστον να εννοηθεί ότι έχουν στενές σχέσεις με την φιλευσπλαχνία, την αλληλεγγύη, την ελεημοσύνη και την καρδιακή φιλοξενία ενώ στην ορατή πραγματικότητα σουλατσάρουν ανάμεσα σε ναυάγια αδιαφορώντας για τους ναυαγούς ή στην καλύτερη περίπτωση δείχνουν μία επιφανειακή σχέση με τη λέξη ενδιαφέρον που συμπυκνώνει τις παραπάνω λέξεις αυτοί οι κατά τα άλλα πονόψυχοι οικτίρμονες και μόνο στα λόγια ανθρωπιστές. Βάλτε το καλά στο μυαλό σας,η άγνοια της πραγματικότητας μας έφτασε σε αυτήν την κρισιμότατη καμπή ζωής και θανάτου και όχι η έλλειψη ρευστού. Η άγνοια μιας πραγματικότητας που δεν μας αφήνει να δώσουμε την πρέπουσα σημασία στις απλές κινήσεις της υπάρξεως μας που για άλλους και για άλλες αυτές οι κινήσεις θα ήταν όλη τους η ζωή! Η άγνοια της πραγματικότητας που δε μας άφησε να δώσουμε χώρο στην αρετή του βίου απαλλαγμένη από κάθε τι περιττό. Μια απαλλαγή από το περιττό που θα έφερνε τη λύτρωση σε όλους. Αλλά… Η άγνοια της πραγματικότητας που έγινε η αιτία να εξυψωθεί σε δυσθεώρητα ύψη η γελοιότητα που συντροφιά με τη λάμψη της φαυλότητας δελέασαν και εξακολουθούν να το κάνουν μεγάλα κομμάτια του σύγχρονου ελληνικού κόσμου. Ένας ελληνικός κόσμος που μάλλον δεν θα διορθωθεί ποτέ γιατί αυτές οι καταστάσεις που επικρατούν ορίζονται και απαρτίζονται από ανθρώπους που οι αγκυλώσεις της νωθρότητας και της μαλθακότητας είναι τόσο ισχυρές που η απεξάρτηση τους από αυτές είναι εξαιρετικά δύσκολη αν όχι ακατόρθωτη. Μα τι σας λέω;Αυτή η κοινωνία πάντα θα ψάχνει άλλοθι για να συνεχίσει το επίμονο φλερτ με την αυτοκαταστροφή της μη αντιλαμβανόμενη τη μεγάλη κλίση που έχει πάρει προς την τελειωτική δύση της.
