Παρέα συμμαθητών της Ε’ τάξης, του πρακτικού τμήματος Γυμνασίου Πτολεμαϊδος, σε ημερήσια εκπαιδευτική εκδρομή το 1963
Η λαϊκή μας Θυμοσοφία μας διδάσκει πως, πρώτα πρέπει να γνωρίσουμε τους γείτονες μας και μετά να προχωρήσουμε πιο πέρα, ενώ συγχρόνως μας χτυπάει το “καμπανάκι” με κάποια παράλληλη και πολύ φιλοσοφημένη αρχαία ρήση, που νομίζουμε πως σχετίζεται με όλους μας και μας προειδοποιεί, λέγοντάς μας, ‘Όυδέν χαλεπώτερον γείτονος πονηρού και πλεονέκτου”.
Έτσι, οι καλοί μας μαθητές, άρχισαν τις γνωριμίες τους με τις ανατολικές γειτονικές μας πόλεις, την πανέμορφη καταπράσινη Έδεσσα και τους Θαυμαστούς καταρράκτες της, τη συγγενική Νάουσα και τον Άγιο Νικόλα με το υπέροχο ποτάμι, την καταπράσινη λουλουδιασμένη Βέροια, για να πάρουν το δρόμο της επιστροφής, από τον γνωστότατο μας, μέχρι πριν λίγο, δρόμο της πολύστροφης και ανηφορικής Καστανιάς που, υποχρεωτικά θα σε προσγειώσουν, οι μυρωδιές από τα σουβλάκια και το κρύο γάργαρο νερό της ζωοδόχου πηγής, και θα σου προσφέρουν την ευκαιρία για μια αναμνηστική φωτογραφία της νιότης που Θα χρησιμεύσει με.. τον καιρό ως ασπίδα έναντι του αδηφάγου χρόνου. Η επιστροφή συνεχίστηκε ομαλά και οι μαθητές μας γύρισαν από το Δρέπανο, αποφεύγοντας έτσι, την επίσκεψη της… “γειτονικής Κοζάνης” από… ανάποδη πόρτα…
Σειρά 1η, κάτω: Χονδροματίδου Δέσποινα, Πυλαρινού Μαρία, Ζάκκα Μαρία, Λαζαρίδου Μαρία, Μιχαηλίδου Άννα και Τσαλιγκοπούλου Κυριακή (Κούλα).
Σειρά 2η, πάνω: Κουδούνας Θανάσης (Σάκης), Τσιάρας Πέτρος, Σαμαλτάνος Χρήστος, Μάγγος Κώστας, Βούρας Τάσος, Χριστοφορίδης Λάζαρος και Κασαμπαλίδης Λεωνίδας.
