Ο ήλιος αμαυρώθηκε
ο ουρανός σκοτείνιασε.
μαύρα κοράκια φοβερά
τον όλεθρο σκορπούν
αστροπελέκια, κεραυνούς ξερνούν.
*****
Πύρινες γλώσσες αδηφάγα
αποκαΐδια προκαλούν
στάχτη μαύρη εκάλυψε τη γη
σωριάστηκε ο άνθρωπος
με τη δημιουργική ζωή.
*****
Μεσ’ στα ερείπια τα φονικά
κράζει σαν άγριο πουλί
βογγητό απ’ τα σπλάχνα
βαθιά αντηχεί
νεκρά κορμιά κείτονται στη γη.
*****
Ένα χέρι βοηθείας, ευσπλαχνίας
απ’ την κοσμοχαλασιά ν’ ανασυρθεί
έλεος, παρηγοριά παρακαλεί
αγάπη κι ελπίδα αναζητεί.
*****
Γοερές φωνές με αναφιλητά
βουρκωμένα μάτια δακρυσμένα
σφιχταγκαλιάζουν τα μικρά
οδεύουν στο άγνωστο για να σωθούν
την ανθρωπιά να βρουν.
*****
Που είναι η ανθρώπινη ψυχή!!!
Που είναι ο υπερφίαλος άνθρωπος ο διαστημικός;
που παραβλέπει τη γήινη,
φρικτή καταστροφή;
και θεοποίησε το ΕΓΩ
με τον απάνθρωπο τρόπο το φονικό;
*****
Η εωσφορική αντίληψη στη ζωή
έφερε την τύφλωση την ψυχική.
την ανελέητη καταστροφή
της όμορφης πλάσης ζωτικής
της ανθρώπινης δημιουργικής ζωής.
*****
Θεέ μου!!! Ας ξυπνήσουν συνειδήσεις ναρκωμένες,
μεσ’ στην ύλη ζυμωμένες,
εγωϊστικές, κερδοσκοπικές.
*****
Την πυξίδα πλεύσης της ζωής να αλλάξουν
την κοσμογονική τρικυμία να προλάβουν
τα απάνθρωπα λάθη να επανορθώσουν
τις θεανθρώπινες αξίες να χαράξουν
ΑΓΑΠΗ, ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
να βασιλεύσουν.
Καλλιόπη Καραφύλλη – Κοντού
