Σ΄ σο Ίνελι ‘ς σα 1959 αλώνιζαν με τα πατόζας . Εκουβάλναν τ’ αστάχια απάν ‘ς σ’ αλώνια, οξουκά ας σο χωρίον και ο καθαείς επαίρνεν τη σειράν ατ’ κι αλώνιζεν. ‘ Σ σο βράδον απάν’ κάποιος έπρεπεν να φυλάττ’ τ’ αλώνια.. Αέτς πα οι χωρέτ’ έβαλαν φύλακαν τον Σάλτσον…
Αρ’ εκάτσεν ο Σάλτσον ‘ς σην αραπάν απάν’ και κιοζετεύ’ τ’ αλώνια, να μη έρταν και κλέφνε τα γεννήματα. Επήεν δύο τρία η ώρα ‘ς σο μεσονύχτ’ απάν’ σίτια εκάθουτον ‘ς σ’ αχύρια τ’ αραπάς επεκοιμέθεν κ’ επέμνεν..!
Ο Κασάπ’ς, ο Γιωρίκας, με τον Σάββαν τον Παυλίδην είπαν: ας πάμε κρούμε έναν κιφάλ’ ους τ’ αλώνια και τερούμ’, ντό ίνεται… Άμον ντ’ εσούμωσαν τερούν ο Σάλτσον ροχαλίζ’ απάν’ ‘ς σην αραπάν …Άμαν ενούντσαν να εφτάνε τουζάκ ‘ς σον Σάλτσον…
Εκύλτσαν γάλια – γάλια την αραπάν κι έγκαν α’ ούς το καφενείον τη χωρί… Το πρωί, άμον τ’ εχάραξεν η ημέρα, εσκώθαν οι χωρέτ’ να πάν’ σα δουλείας ατουν. Π’ εδιαβήνεν ας σην πλατείαν έκουεν τη Σάλτσονος τη ρουγαούν…! Ετοπλαεύταν ολόερα ας σην αραπάν κ’ ελιγώθαν ας σα γέλτα…
Κάποτε ας σα λαλίας σ’κούται ο Σάλτσον, τερεί ολόερα τ’…. νέ αλώνια και νιά αστάχια…! Εργοίξεν το πάθημαν ατ’ και ίσα επήεν ‘ς σ’ οσπίτ’. Σ’ ολημέρα απάν’ έρθεν ο γειτονάς ατ’ κ’ εστιχαρίασεν ατόν, ποίος εποίκεν ατον το τουζάχ…
Τ’ άλλ’ την ημέραν ο Σάλτσον επήεν εστάθεν ‘ς ση πεγαδί τον κόλον οπίσ’ και περμέν’ πότε θα έρταν να παίρνε νερόν οι γαρήδες ατουν. Αμον ντ’ εβάλναν τη βέτραν αφκά ας σο πεγάδ ,ο Σάλτσον απ’ οπίσ’ κρύφα- κρύφα ετσίλτευεν απές ‘ς ση βέτραν. Οι γαρήδες μίαν δύο επουγαλεύταν κ’ επήαν είπαν τ’ αντρούδες ατουν αέτς κι αέτς . Ο Γιωρίκας και ο Σάββας αμάν εγροίξαν ατό σκατοφαϊα τη Σάλτσονος έν’ … Επήαν τ’ άλλ’ την ημέραν και λέν’ ατον:
Σκύλ’ υιέ σ’ αλώνια εκοιμέθες κ’ επέμνες … ς ’σο πεγάδ’ ‘κεικά ένοιξες τα βρακοζώνια σ’….
-Καναν μη λέτε ατό είπεν ατς …
‘ς σ’ άλλ’ τη φορίν, ‘ς σα κιφάλια τουν απάν’ θα τσιλτεύω…!
