Αν επιτρέπουμε στην κυβέρνηση των Σκοπίων να αξιοποιεί το επιχείρημα της ιστορικότητας για να μην αλλάξει το αλυτρωτικό Σύνταγμα, τότε για ποια σκληρή διαπραγμάτευση μιλούμε και για ποιο erga omnes; Επίσης το πιο σημαντικό ακόμα είναι ότι είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε τις αναθεωρήσεις της Κοινής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τα θέματα ιστορίας, αρχαιολογίας και εκπαίδευσης, πράγμα το οποίο είναι απαράδεκτο διότι αποτελεί πράξη βαρβαρότητας και δεν αντιστεκόμαστε όταν το Υπουργικό Συμβούλιο των Σκοπίων κάνει μόνο τέσσερις τροπολογίες του Συντάγματος για ν’ ακολουθήσει δήθεν τις απαιτήσεις του Προσυμφώνου των Πρεσπών ενώ δεν θέλει να αλλάξει το Άρθρο 36. Το χειρότερο είναι ν’ ακούμε από μία κυβέρνηση που θεωρεί ότι η ιστορία πέθανε κι ότι δεν έχει νόημα η έννοια του έθνους, να μας εξηγεί ότι λόγω ιστορίας δεν μπορεί να τροποποιήσει το συγκεκριμένο ιστορικό άρθρο του Συντάγματος. Πάντως ο προβληματισμός του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας έχει νόημα, διότι αυτή η απόφαση αντικρούει μετωπικά όλα όσα έλεγε περί δικαιώματος στην ιστορία. Έτσι σωστά προβληματίζεται και θα ήταν καλό να το κάνουν και άλλοι που είναι έτοιμοι να υπερψηφίσουν τα πάντα, γιατί αλλιώς το πολιτικό τους μέλλον δεν θα έχει ιστορία αφού θα σταματήσει με την ίδια τους την ψηφοφορία.