ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΑΝ και τόσα πολλά στον απλό κοσμάκη ώστε να εναποθέσει τις ελπίδες του σε κάτι άλλο ώστε να σωθεί παρά μόνο από μια εξωτερική δύναμη.
ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ δυνατή μα απομακρυσμένη, για κάποιους κατανοητή. Αυτή της θεμελιώδους πίστεως.
Ο πυλώνας στην Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία είναι ένα πρόσωπο μοναδικό.
Σε αγιοσύνη, τιμιότητα, φιλευσπλαχνία, ευεργεσία και αγάπη. Εκείνο που διαχρονικά συμβολίζει τη μητέρα με το θεϊκό. Το ανθρώπινο με το προσδόκιμο όπως ο πόνος με την Ανάσταση. Ως σύμβολο λατρείας στη χώρα μας την αποκαλούμε Παναγία, Μαρία, Παρθένα αλλά και Θεοτόκο. Η εκλεκτή του Θεού ώστε να φέρει στο κόσμο Εκείνον που ως μητέρα υποχρεώθηκε να σταυρωθεί για άλλους ώστε να σπείρει μηνύματα αγάπης στην ανθρωπότητα. Ιστορικά –αν δραπετεύσουμε από το στενό όριο των θρησκευτικών αναφορών- δεν υπάρχει πρόσωπο άλλο το οποίο να συγκεντρώνει τόσες γραφές, δοξασίες, τάματα, προσευχές, επικλήσεις. Για την Ελλάδα και τον ορθόδοξο λαό τα προσωνύμια Της είναι εκατοντάδες και προερχόμενα από διαφορετικό λόγο και αιτία. Αρκετά έχουν δοθεί από τον αγιογραφικό τρόπο παρουσίαση Της. Η βρεφοκρατούσα, η Γλυκοφιλούσα, η Θρηνούσα. Κάποια από την θεολογική Tης προσέγγιση όπως Κυρά, Μεγαλόχαρη. Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ είναι ουσιαστικά το «πανάγιο» πρόσωπο που τιμάται με ξεχωριστή λατρεία στη χώρα μας. Με πλούσια υμνολογία, πανελλήνια προσκυνήματα, χιλιάδες εκκλησίες, αλλά και εκφράσεις επίκλησης σε στιγμές αγωνίας, πόνου, οδύνης, απελπισίας. Ιερό πρόσωπο, ταυτιζόμενο με το έθνος μας όπως ο «Ευαγγελισμός» της 25ης Μαρτίου ο οποίος εναρμονίστηκε χρονικά με την εθνική παλιγγενεσία. Αυτή που προφανώς λησμονήσαμε ή διόλου τυχαίως εκουσίως βλέπουμε να απομακρύνεται.
Θέλησα απλώς να κάνω μια υπόμνηση με πολύ περιορισμένες αναφορές, μα το θεώρησα επιβεβλημένο πάνω στην ισοπέδωση που επιχειρείται καθώς το όνομα της επικαλούμαστε στα δύσκολα. Είναι αυτό που λέμε και ταιριάζει απολύτως στη σημερινή Ελλάδα «Η Παναγία να βάλει το χέρι της …….»
Καλό Δεκαπενταύγουστο.
Καρακασίδης Σ. Δημήτρης
Περιφερειακός Σύμβουλος Π.Ε. Κοζάνης
