Σήμερα είχα έναν έντονο προβληματισμό.
Ακόμα ένας χρόνος περνάει σαν οδοστρωτήρας πάνω από το κεφάλι μου. Και ψάχνομαι. Εγώ, όπως εκατομμύρια άλλοι. Για αγαθά και οφέλη. Για καλύτερες στιγμές και καλύτερη ζωή. Λύση ψάχνω. Μα λύση σε μια οικονομική παραζάλη και συνήθειες παλιές, δεν μπορώ να βρω.
Ίσως να οσμίζομαι κάτι, αν γυρίζαμε πίσω. Στην πρωτογενή παραγωγή. Στην καλλιέργεια. Σε αυτήν την ευλογημένη γη που τη δώσαμε να την καλλιεργούν άλλοι για να γίνουν τα δικά μας παιδιά κάτι καλύτερο από εμάς, ενώ δεν έγιναν ποτέ… Περιμένοντας με πτυχία και διδακτορικά σε μια ουρά του ΟΑΕΔ για ένα εξάμηνο επίδομα σερβιτόρου.
Πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου. Από τον γαιοκτήμονα και τον αγρότη.
Τον πτηνοτρόφο και τον κτηνοτρόφο. Έχουν δύναμη. Αντί να πετάνε σε χωματερές τη σοδειά, να ταΐσουν τον κόσμο. Ακόμα και τον υπερήφανο Έλληνα ο οποίος πεινάει. Να δώσουν τα βασικά. Γάλα, όσπρια, κρέας,
φρούτα. Και να μουντζώσουμε μια Ευρώπη που μας έριξε στα κάτεργα.
Δεν είναι το χρήμα η ουσία. Το χρήμα είναι το δόλωμα. Και με αυτό χάσαμε τη ζωή μας. Για να φτιάξουμε, να προικίσουμε, να περάσουμε καλά,
να έχουμε εύκολα τα αγαθά, τα ελέη και τελικά να χάσουμε μαζί με αυτό και τη ζωή μας.
Και δεν ξέρω αλλά ίσως η μόνη λύση αφού κάνουμε επανάσταση από καναπέδες, καφενεία, καφετέριες να ήταν μια αγροτική επανάσταση που θα στόχευε σε τρία πράγματα: στην ελληνική Γη, στην πρωτογενή παραγωγή (άρα και εξαγωγή) και στους κατοίκους αυτού του τόπου. Να μην πεινάσουμε…
Αγρότες κάθε περιοχής έχουν πλάνα και σχέδια. Παρά το γεγονός πως υπάρχει και η απαγόρευση δωρεάν αγαθών από την Ε.Ε..Αρκεί να υπάρξουν κατάλληλοι άνθρωποι και συντονισμός για να ανακάμψουμε!!!!
Καρακασίδης Δημήτρης
Αντιπεριφερειάρχης Αγροτικής Ανάπτυξης
Δυτικής Μακεδονίας
