Μια φιλική παρέα προσφύγων της πρώτης γενιάς, από το Γυαλί Τσιφλίκ της Μικρός Ασίας, λίγο πριν πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς για τη μητέρα Πατρίδα.
Το κτένι έφτασε στον κόμπο, οι εξορίες, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες και ότι χειρότερο ακόμα υπάρχει, τέθηκαν σε εφαρμογή, από την Τούρκικη θηριωδία, με απώτερο στόχο την εξαφάνιση των Ελλήνων από τις Πατρογονικές τους εστίες.
Έτσι, η καλή παρέα των συμπατριωτών μας, αφού έβαλαν τα καλά τους, έβγαναν, προφανώς και την τελευταία τους φωτογραφία, εγκατέλειψαν την γη των προγόνων τους και όλα τα υπάρχοντά τους, ξεχύθηκαν στους δρόμους της προσφυγιάς και όπου φύγει, φύγει, με την προσδοκία πάντα της σύντομης επιστροφής τους στην αλησμόνητη τους Πατρώα Γη.
Για καλή τους τύχη, ύστερα από περιπέτειες στην μητέρα Πατρίδα, έσμιξαν στην Κοινότητα Καϊλαρίων με πολλούς συμπατριώτες τους, όπου, από κοινού, με το όνειρο της προσδοκίας για επιστροφή, έσβησε και το νήμα της Ζωής τους στην αιματοβαμμένη γωνιά της Μακεδονίας μας.
Στη φώτο μας, από αριστερά:
ΣΕΙΡΑ 1η, καθιστοί, οι: Χατζηαποστόλου Νικόλαος και Κουτρούδης Σταύρος.
ΣΕΙΡΑ 2η, όρθιοι: Καλαϊτζόπουλος Ευγένιος, Μουδανιώτης Κωνσταντίνος, Τσιμπραηλίδης Χαράλαμπος και Σωτηργιαννίδης Ευριπίδης.
