Από όλο το προσφάτως ψηφισθέν νομοσχέδιο για την παιδεία παρακολουθούμε την πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης να ασχολείται και να επικοινωνεί ‘μονοπωλιακά’ την κατάργηση κάποιων τελετών υποστολής σημαίας που δεν εφαρμόζονταν ποτέ ούτως ή άλλως, μιας αναγραφής διαγωγής στους τίτλους που έχει την ίδια βαρύτητα που είχε η γνωμοδότηση του συλλόγου διδασκόντων στην επιλογή στελεχών -μηδαμινή-, την κλήρωση σημαιοφόρων, ενώ γνωρίζουμε ότι μέχρι πρότινος πάλι η ίδια διαδικασία ακολουθούνταν με το 80% των μαθητών να χαρακτηρίζονται άριστοι και να πρέπει κληρώνονται μεταξύ τους για την “πεμπτουσία” της αριστείας, την παρέλαση, και μια επαναποτυχημένη προσπάθεια για παρέμβαση στο ζήτημα της προσευχής.
Αντιστοίχως, η κυβέρνηση κατρακυλάει σε ένα κύκλο απαντήσεων-τοποθετήσεων επι των παραπάνω που έχει η ίδια τροφοδοτήσει, ερμηνεύοντας τα πολιτικά της κίνητρα σε ιδεολογική βάση, την οποία θέλουν να εντάξουν σε ένα σύστημα που αδυνατούν ή και δεν επιθυμούν να αλλάξουν ριζικά. Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει ότι, εάν επιθυμείς να καταργήσεις το θεσμό των παρελάσεων επειδή διαφωνείς ιδεολογικά και δεν έχεις την πολιτική πειθώ να το πράξεις, τότε μια τέτοια ενέργεια υποβάθμισης της ήδη υπάρχουσας κατάστασης ως τακτικισμός πολιτικής αυτοεπιβεβαίωσης οδηγεί απέναντι ακόμη και τους ίδιους τους υποστηρικτές της ιδεολογικής βάσης. Και σε όλη αυτή την διαδικασία οι μετριοπαθείς, ισόρροπες φωνές των άμεσα εμπλεκομένων με την εκπαιδευτική διαδικασία θα θαφτούν κάτω από παροξυσμούς και φληναφήματα που θα αποπροσανατολίσουν και συνεπακόλουθα ισοπεδώσουν για ακόμη μια φορά την όποια ελπίδα εφαρμογής μιας επωφελούς δημοκρατικής διαδικασίας, όπως αυτή του διαλόγου κοινωνίας-πολιτείας.
Αλέξανδρος Πουρλουκάκης
τ. Πρόεδρος Συλλόγου Φοιτητών Τμήματος Μουσικής Επιστήμης & Τέχνης Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Ιδρυτικό μέλος του υπό σύσταση Συλλόγου Αποφοίτων Μουσικού Σχολείου Πτολεμαΐδας
