Η γιαγιά μας η Ζωγράφα ήταν η γιαγιά της μαμάς μου, η προγιαγιά μου δηλαδή, ζούσε μονάχη της, σε ένα σπίτι έξω από το χωριό, ήταν μία ψιλόλιγνη γυναίκα που κόντευε τα ενενήντα, κοτσονάτη, ντυμένη πάντοτε στα μαύρα και στο μόνο πάνω της που θα έβλεπες λίγο χρώμα είναι ίσως στις μαντήλες της, εκεί επέτρεπε λίγο τον εαυτό της να ξεφύγει από τις απώλειες της ζωής της. Τίποτα δεν μαρτυρούσε την ηλικία της γιαγιάς παρά μόνο ίσως τα χέρια της , τα γερασμένα χέρια της , μαύρα σχεδόν από την πίσσα από τα καπνά που αν και χρόνια πέρασαν δεν ξεβάφτηκαν ποτέ, σκασμένα και γεμάτο πληγές από την πολύ δουλειά … Πάντα πρόσχαρη και χαμογελαστή, η γιαγιά μας ήταν μια γυναίκα γεμάτο χιούμορ, κάθε φορά που πηγαίναμε μας έκανε πίτες, μια χρονιά θυμάμαι, είχε έρθει μαζί μας και η θεία η Δέσποινα, η αδελφή της μητέρας μου, μας είχε φτιάξει μια πεντανόστιμη τυρόπιτα , εγώ όντας λάτρης του τυριού, ήταν η ωραιότερη πίτα που είχα φάει …
- ΣΑΜΟΥΗΛ :Γιαγιά κάθε φορά που θα έρχομαι αυτήν την πίτα να μου φτιάχνεις, καλά;
- ΖΩΓΡΑΦΑ : Έγινε αετέ μου, μόνο τυρόπιτα …
Εκείνη την χρονιά όμως κάτι συνέβη, η γιαγιά καθώς έκανε καφέ για την μαμά και την θεία, τις άκουσε που μιλούσαν έξω στην αυλή …
- ΤΑΣΟΥΛΑ(μαμά): Μπράβο στην γιαγιά, μακάρι να την μοιάσουμε και ‘μεις όταν φτάσουμε στην ηλικία της …
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ : Πω , πω και αυτές οι πίτες της είναι όνειρο , όσο κι αν προσπάθησα να μάθω δεν την φτάνω με τίποτα …
- ΤΑΣΟΥΛΑ: Σε αυτό έχω τις ενστάσεις μου…
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ : Γιατί δεν είναι νόστιμες;
- ΤΑΣΟΥΛΑ: Όχι αυτό, αλλά να τα χέρια της γιαγιάς τα είδες; Γεμάτο πληγές και μαυρίλες είναι….
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ : Από τα καπνά είναι Τασούλα …
- ΤΑΣΟΥΛΑ : Το ξέρω αλλά κι αυτή δεν τα προσέχει καθόλου , τόσα μικρόβια τριγυρνάνε, τρώνε και μικρά παιδιά , δεν είναι εκείνες οι εποχές που τρώγανε μέχρι και χώμα και δεν παθαίνανε τίποτα , όλα τώρα είναι μολυσμένα, ας βάλει τουλάχιστον μια κρέμα …
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ : Α έχω μαζί μου εγώ, θα της την αφήσω ….
Ακούγοντας την μαμά η γιαγιά κοίταξε τα χέρια της, όντως γεμάτο πληγές , γερασμένα ζωγραφισμένα πάνω τους χρόνια ταλαιπωρημένα …
Η γιαγιά ένιωσε άσχημα έτσι από εκείνη την μέρα άρχισε να βάζει κρέμα και να προσέχει τα χέρια της περισσότερο όταν ξαναπήγαμε η γιαγιά έκανε πάλι την αγαπημένη μου τυρόπιτα αλλά αυτή την φορά έβαλε γάντια μιας χρήσης και απολύμανση πολύ καλά τα χέρια της …
- ΣΑΜΟΥΗΛ : Γιαγιά δεν είναι το ίδιο νόστιμη με την άλλη φορά…
Η γιαγιά κοίταξε τα χέρια της και μετά τις εγγονές της …
- ΖΩΓΡΑΦΑ :Ίσως γιατί αγόρι μου δεν είναι από τα “χεράκια” μου … Βλέπεις εσείς οι νέοι νοιάζεστε για την εμφάνιση σας πιο πολύ από ότι εμείς παλιά, για τα μαλλιά σας , το πρόσωπο σας , το σώμα σας ακόμα και για τα χέρια σας … Εμείς τότε δεν είχαμε ούτε την πολυτέλεια να σκεφτούμε ούτε και να πράξουμε, αλλά αυτό που ξέραμε καλά να κάνουμε είναι με ότι καταπιανόμασταν να το κάνουμε με αγάπη και μεράκι και ειδικά όταν κάναμε κάτι για τα παιδιά μας ή για τα εγγόνια , με πάρα πολύ αγάπη και ας είχαμε χέρια λερωμένα , γιατί σε αυτά τα χέρια τα λερωμένα κρύβετε η νοστιμιά της ζωής …
Η μαμά και η θεία κοιταχτήκανε και κατέβασαν το κεφάλι…. Γι αυτό και η γιαγιά, για να μην νοιώθουν άσχημα , τις ζήτησε να την φέρνουν πάντα κρέμα για τα χέρια όταν πηγαίναμε γιατί, όπως έλεγε, κάτι ξέρουν και οι νέοι …
ΤΥΡΟΠΙΤΑ
- 500 γρ. Αλεύρι
- 500 γρ. Φέτα
- 100 γρ. Βούτυρο
- 100 ml Λάδι
- 300 ml Νερό
- 1 Αυγό
- Αλάτι
- Πιπέρι
Βάζουμε σ’ ένα μπολ το αλεύρι το νερό και λίγο αλάτι τα ζυμώνουμε καλά μέχρι να γίνουν μία μαλακή ομοιόμορφη μάζα την βάζουμε σ’ ένα σακουλάκι και την αφήνουμε να κάτσει για 30 λεπτά περίπου . Την χωρίζουμε σε πέντε ίσα μπαλάκια αφήνουμε να κάτσουν για 15 λεπτά. Ανακατεύουμε την φέτα με το αυγό και λίγο πιπέρι την χωρίζουμε σε τέσσερα ίσα μέρη και την αφήνουμε στην άκρη. Λιώνουμε το βούτυρο και το ανακατεύουμε με το λάδι. Τώρα ανοίγουμε την μπάλα από ζυμάρι με την χλαού όσο μας πάρει την αλείφουμε με το βούτυρο/Λάδι και βάζουμε την φέτα συνεχίζουμε το ίδιο με τα τρία επόμενα φύλλα και με το τελευταίο, το πέμπτο, σκεπάζουμε την πίτα την βουτυρολαδώνουμε, την χαράζουμε και την πασπαλίζουμε με λίγο νερό. Ψήνουμε στους 200 βαθμούς για 30 μέρες 40 λεπτά .
Καλή σας όρεξη ,
Σαμουήλ Σταύρος Σταματίδης
