Δεν ζούμε σε κανονική χώρα. Ούτε τότε ζούσαμε αλλά ούτε και τώρα. Και αν τότε αρκούσε μια επίφαση δανεικής ευμάρειας για να καλύψει το στρεβλό του πράγματος τώρα το μη κανονικό έχει μετατραπεί σε κυρίαρχη κοινωνική συνθήκη. Όλα γύρω μας βαίνουν με έναν αλλοπρόσαλλο τρόπο.
Από την παραδοχή ότι είναι κανονικό τα παιδιά μας να φοιτούν μέσα σε βρώμικους χώρους με ναρκομανείς και λοιπά παραβατικά στοιχεία να κόβουν βόλτες δίπλα τους μέχρι την παραδοχή ότι είναι κανονικό να έχεις για υφυπουργό Υγείας έναν «ρυπαρό» και ανθυγιεινό Πολάκη και να επιτρέπεις σε έναν τρομοκράτη δολοφόνο να σουλατσάρει κάθε τρεις και λίγο στον δημόσιο χώρο μας η απόσταση είναι μηδαμινή. Και ο παρονομαστής κοινός. Η παντελής έλλειψη κανονικότητας.
Η κυβέρνηση αυτή ήρθε ουσιαστικά για να συνεχίσει τον τρίτο γύρο του εμφυλίου, γεμάτη εμμονές, κόμπλεξ και απωθημένα, Οι τυμπανοκρουσίες και τα νταούλια κατέληξαν να βαράνε σε λάθος τέμπο το τρίτο και επαχθέστερο μνημόνιο. Και γύρω μας να τρέχει η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση. Μια κανονική αναντιστοιχία μεταξύ εγχώριας και διεθνούς πραγματικότητας, η οποία δεκαετίες τώρα κατατρύχει την χώρα. Όταν οι άλλοι χτίζουν Παρθενώνες εμείς τσακωνόμαστε αναμεταξύ μας για τα βελανίδια. Ποιός θα φάει περισσότερα και ποιος θα εξασφαλίσει λίγα παραπάνω για τα δικά του τρωκτικά. Το λες και θεία δίκη για την αιώνια έπαρσή μας. Μια διαχρονική κανονικότητα αλλά για τους λάθος λόγους.
H επόμενη μπίλια στην εκλογική ρουλέτα θα είναι στο όνομα του Κυριάκου. Το εύχομαι, δηλαδή, και ελπίζω και οι χρησμοί του μαντείου να είναι μαζί του. Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια για νέα “ήξεις αφήξεις”. Η χώρα χρειάζεται μια επανάσταση του αυτονόητου σε όλα τα επίπεδα και αν ασχοληθούμε πάλι με το πως θα τακτοποιήσουμε τον κομματικό μπουνταλά, μεταθέτοντας κάθε φορά το κόμμα σε άλλη θέση για να χωρέσει η αφεντιά του στην ερμηνεία του χρησμού, τότε θα είναι πλέον αργά για όλους. Δεν υπάρχει πια λόγος να πουλάμε παραμύθια στην κοινωνία για τα μεγάλα που πρόκειται να κάνουμε. Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα που πρέπει να επιλύσουμε. Πρώτες εκατό μέρες λοιπόν.
Δεν θέλεις σε αυτές τις μέρες να αλλάξει η νέα κυβέρνηση δραστικά τα Πανεπιστήμια και τον τρόπο λειτουργίας τους. Θέλεις για αρχή να τα βάψει. Να κόψει δύο ευρώ από όλους μας, να πάρει μπογιές και μπατανόβουρτσες και να τα βάψει. Μέσα έξω. Και να βάλει κάμερες παντού. Για να πιάνεται ο βρωμιάρης επ΄αυτοφώρω και να πηγαίνει το τιμολόγιο της βρωμιάς στο σπίτι του.
Και αν περισσέψει κάνα φράγκο να αλλάξει και τα μουτζουρωμένα έδρανα. Μετά ας αναθεωρήσει το άρθρο 16, ας φτιάξει εγχώρια ΜΙΤ, ας αξιολογήσει το υπάρχον μέτριο ακαδημαϊκό προσωπικό, ας διαλύσει τις κομματικές παρατάξεις, ας προωθήσει ουσιαστικά την έρευνα και την καινοτομία . Ας κάνει ό,τι θέλει. Για αρχή όμως ας τα βάψει.
Δεν έχεις την απαίτηση να κάνει τα ελληνικά νοσοκομεία Memorial ούτε παραρτήματα της Mayo Clinic. Απαιτείς όμως πλέον να δείξει έμπρακτα την αγωνία του για το brain drain και να καλέσει τους πεντακόσιους καλύτερους Έλληνες γιατρούς του εξωτερικού να αναλάβουν καίριες θέσεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Με ειδικό μισθολόγιο. Και ας γκρινιάξουμε εμείς οι υπόλοιποι για τους νεοφερμένους που αμείβονται περισσότερο από την αφεντομουτσουνάρα μας και «σιγά ποιός είναι αυτός, είναι αυτός καλύτερος από μένα; Καθρέφτη καθρεφτάκι μου εσύ δεν μου πες πως είμαι ο ικανότερος και εξυπνότερος επι της γης;».
Όχι δεν είσαι μεγάλε. Και φρόντισε να εκμεταλλευτείς το μπόλιασμα αυτό για να γίνεις όντως καλύτερος και να μας ωφελήσεις όλους. Μετά ας συγχωνεύσει νοσοκομεία, ας δημιουργήσει κουλτούρα εξωνοσοκομειακής φροντίδας υγείας, ας ενισχύσει ουσιαστικά την ΠΦΥ, ας αξιοποιήσει το υπεράριθμο ιατρικό προσωπικό σε μια βαριά βιομηχανία ιατρικού τουρισμού. Ας κάνει ότι θέλει. Για αρχή όμως ας φέρει πίσω τους καλύτερους.
Και κοντά σε όλα αυτά έχεις την απαίτηση να βρει έναν νόμο και να τον εφαρμόσει καθολικά, να επιλέξει για διοικητές νοσοκομείου τεχνοκράτες και όχι πολιτικούς γκασμάδες, να καταστήσει την αυτοδιοίκηση πραγματικά υπόλογη απέναντι στις τοπικές κοινωνίες και γενικά να υπερασπιστεί σε όλα τα επίπεδα το στοιχειώδες για την οργάνωση ενός πολιτισμένου κράτους.
Μια επανάσταση του αυτονόητου. Αυτό χρειάζεται η χώρα. Να φτιάξουμε πανεπιστήμια για φοιτητές, νοσοκομεία για ασθενείς, δημοσιές υπηρεσίες για την εξυπηρέτηση των πολιτών, οικονομία που να δημιουργεί και να παράγει. Και αν η επόμενη κυβέρνηση υπερασπιστεί τα μικρά αυτά πράγματα του αυτονόητου και δεν χαθεί για μια ακόμα φορά στην μετάφραση του παλαιοκομματισμού, που με νύχια και με δόντια προσπαθεί να κρατηθεί εν ζωή, τότε ίσως να την σκαπουλάρουμε και αυτήν την φορά!
πηγή: liberal.gr
