Σταχυολογώντας τις κοινωνικές συνθήκες που διαμορφώνονται, μπορεί να ειπωθεί πως βρισκόμαστε σε μια μεταιχμιακή περίοδο, όπου η Ελλάδα θα μπει σε φάση ανάκαμψης το προσεχές χρονικό διάστημα. Θέλουμε δε θέλουμε, ασχέτου κυβερνήσεως και όσο και αν αντιστέκεται το παλιό βεβαίως, που στην Ελλάδα παραμένει πανίσχυρο, καθότι «βολεμένο» (τουλάχιστον εν συγκρίσει με τα λοιπά κοινωνικά στρώματα που έχουν πληγεί ανηλεώς…). Ο λόγος που το αναφέρω δεν είναι βεβαίως ότι βλέπω να γίνεται κάτι «σωστά», από πλευράς κυβερνήσεως τουλάχιστον. Αντιθέτως οι σημερινοί κυβερνώντες κάνουν ότι μπορούν για να διατηρήσουν στον υπερθετικό βαθμό όλες τις παρασιτικές συνθήκες που οδήγησαν στην οικονομική πτώχευση την χώρας, διότι έτσι θεωρούν ότι μπορούν να κερδίσουν ακόμα μια ημέρα στην «καρέκλα». Η συνταγή είναι γνωστή και παλιά::: αθρόες προσλήψεις στο Δημόσιο δεκάδων χιλιάδων χωρίς να υπάρχουν χρήματα με την λογική του «θα τους προσλάβω εγώ και θα τους φορτωθεί ο επόμενος», άκρατος κρατισμός στο οικονομικό μοντέλο, συνοδευόμενος από συντεταγμένη αναξιοκρατία «κουμουνιστικού τύπου», (οι εργαζόμενοι οφείλουν να είναι τόσοι καλοί, όσο ο χειρότερος από αυτούς…), ιδεολογική άρνηση μεταρρύθμισης και βελτίωσης του δημοσίου τομέα και της ιδιωτικής οικονομίας και απόλυτη ανικανότητα βελτίωσης της καθημερινότητας του πολίτη. Σε όλα τα παραπάνω, που εφαρμόζονται στον χείριστο βαθμό σήμερα, αλλά συνέβαιναν ως επί το πλείστο διαχρονικά στην χώρα, η σημερινή κυβέρνηση προσέθεσε και δύο αποκλειστικά δικά της «δημιουργήματα»::: την άγρια και χωρίς προηγούμενο υπερφορολόγηση σε βαθμό καταλήστευσης των εισοδημάτων όποιου έχει απομείνει να παράγει έστω και ένα ευρώ σε αυτήν την χώρα, μαζί με την ιδεολογική «ταξική» απέχθεια κατά της αριστείας, δηλαδή του διαχωρισμού και της προώθησης των αξίων, εν συγκρίσει με τους ανάξιους και τις μετριότητες.
Ο λόγος που ο γράφων πιστεύει ότι η Ελλάδα θα μπει σε φάση ανάκαμψης δεν είναι όλα τα παραπάνω βεβαίως, που μάλλον συνηγορούν προς το αντίθετο συμπέρασμα. Αλλά η κοινωνική ανάγκη της ανάκαμψης, μαζί με τον κόπωση του μέσου Έλληνα μετά από σχεδόν εννέα χρόνια βαθιάς οικονομικής κρίσης. Αφού η ελληνική κοινωνία πέρασε από την δραματικά καταστροφική αλλά δυστυχώς απαραίτητη περίοδο των «παραμυθιών», κατά την οποία κάποιοι πίστευαν ότι θα σκίζονταν τα μνημόνια, θα κόβονταν δραχμές και θα ζούσαν καλά όπως τις προηγούμενες δεκαετίες, πλέον οι περισσότεροι έχουν αντιληφτεί πως ο μόνος τρόπος να ανακάμψει η Ελλάδα είναι με σκληρή δουλειά και ιδιωτική πρωτοβουλία. Διότι σε ολόκληρο το διεθνές οικονομικό σύστημα εδώ και αιώνες, μόνο η ιδιωτική πρωτοβουλία παράγει πλούτο, και αυτό δεν αλλάζει με ταξικές «προπαγάνδες» που η ίδια η ιστορία έχει στείλει στον κάλαθο των αχρήστων.
Προσωπικά πιστεύω ότι αμέσως μετά τις εκλογές όπου θα έχει ξεκαθαρίσει η κατάσταση, θα απελευθερωθεί ένα τεράστιο ρεύμα δημιουργικότητας στην ελληνική κοινωνία και οικονομία. Ασχέτως πολιτικών ή οικονομικών συνθηκών πια. Ταυτοχρόνως τα μηνύματα από τους Ευρωπαίους χρηματοδότες μας είναι πως θα δοθούν πολλά χρήματα για την πραγματική οικονομική ανάκαμψη, που η Ελλάδα έχει τόσο ανάγκη. Σε αυτό το διάστημα, και καθώς η περίοδος της αναμονής και των «πειραμάτων» τελείωσε, το δημιουργικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας το οποίο επλήγη όσο κανένα στην διάρκεια της κρίσης, θα πάρει ξανά τις τύχες του στα χέρια του. Καθώς έχει μάθει να εργάζεται και να δημιουργεί χωρίς να προσδοκά, να μεμψιμοιρεί ή να «φοβάται» ότι κάποιος θα του μειώσει τον μισθό, ή θα το αξιολογήσει και θα απειληθεί το νεοελληνικό απόφθεγμα του «βρέξει χιονίσει να πέφτει ένας μισθός, και ας έχει φτάσει στα Τάρταρα…». Σε αυτό το κομμάτι θα εισέρθει ένα συντριπτικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, που απλά κουράστηκε να βρίσκεται στην αναμονή και στο «κυνήγι», και θέλει επιτέλους να δημιουργήσει. Όπως συνέβαινε παλιότερα, που οι Έλληνες του ιδιωτικού τομέα μεγαλουργούσαν και όπως συμβαίνει και σήμερα στις υπόλοιπες (κανονικές) ανεπτυγμένες χώρες του εξωτερικού. Ας ελπίσουμε πως η επόμενη κυβέρνηση, θα επικουρήσει ή τουλάχιστον θα αφήσει «ανέγγιχτο» αυτό το τμήμα της ελληνικής κοινωνίας να κάνει αυτό που γνωρίζει καλά. Και δεν θα συνεχίσει να το κυνηγάει ανηλεώς όπως συμβαίνει σήμερα, ώστε να τρέφει «Καρανίκες» και το υπερεμέγεθες κομματικό κράτος. Σε κάθε περίπτωση η ανάκαμψη θα ξεκινήσει, «θέλουν δε θέλουν»…
