Νοικιάσαμε ένα μηχανάκι για να πάμε στο Αχλάδι, ένα ψαροχώρι ανάμεσα στην Ερμούπολη και το Κίνι.
Μας μίλησαν για μια ψαροταβέρνα που φτιάχνει την καλύτερη «γούνα» στη Σύρο και ήθελες οπωσδήποτε να την δοκιμάσεις.
Όταν σε ρώτησα τι είναι η γούνα, άρχισες με αυτό το γλυκό σου δασκαλίστικο τρόπο να μου εξηγείς, για το λιαστό ψάρι, μια λιχουδιά που φτιάχνουν οι νησιώτες για να μπορούν να διατηρούν τα ψάρια καιρό.
Μου μίλησες με λεπτομέρειες για τα ξύλινα τελάρα, που απλώνεται ο κολιος μετά τον περίτεχνο τεμαχισμό του, το σχολαστικό πασπάλισμα με χοντρό αλάτι και τα τούλινα υφάσματα που προστατεύουν τη νοστιμιά από τα έντομα . Άστραφταν τα μάτια σου όταν κατάλαβες πως δεν είχα ξανά ακούσει για αυτον τον ιδιαίτερο τρόπο συντήρησης, που έρχεται από τα παλιά, τότε που δεν υπήρχε ψυγείο και ηλεκτρισμός. Σε λατρεύω όταν μου μαθαίνεις με όλες τις λεπτομέρειες του κόσμου αυτά που ξέρεις.
Φτάσαμε στο Αχλάδι έναν όρμο γραφικό , σαν καρτ ποστάλ ήταν, η ιδιαίτερη κόλπωση του, τα αλμυρίκια που φτάνανε ως την θάλασσα , το ταβερνάκι με τα χταπόδια και τις γούνες να στεγνώνουν στον καυτό ήλιο.
Μας έστρωσες την ψάθα και τις πετσέτες σε μια ωραία σκιά, σου έβαλα αντιηλιακό στο πρόσωπο και άρχισες να γκρινιάζεις που σε γεμίζω με άρωμα καρύδας.
Κάναμε μια βουτιά να δροσιστούμε, μ´ αρέσει να κάνω μακροβούτι και να περνάω κάτω από τα πόδια σου!
Ανέβηκα στην αγκαλιά σου και τύλιξα τα πόδια μου στη μέση σου, σε φίλησα δυο φορές μ´ αρέσει αυτή η αλμύρα στα χείλη σου!
