ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ο θαυμάσιος αυτός καταπράσινος πεζόδρομοςδεν βρήκε μιμητές, πλην αυτού της Κωνσταντινουπόλεως και αυτός μετ’εμποδίων .
Πόσο όμορφα νοιώθει κανείς όταν τον διασχίσει, σε σημείο που να μη θέλει τον τελειωμό του. Αλλά και πόσο απολαμβάνουν την δροσιά του οι έμποροι που έχουν την τύχη να βρίσκονται τα καταστήματά του κατά μήκος του την δροσιά του οι έμποροι που έχουν την τύχη να βρίσκονται τα καταστήματά τους κατά μήκος του.
Αν συμπληρώναμε και τα κενά που δημιουργήθηκαν στο βωμό των οικοδομικών εργασιών, χωρίς, δυστυχώς, την αποκατάστασή τους, από τους ,ή ακόμα και από τους
ελάχιστους που κάνουν , “άθελά τους” με την πειραματική χρήση των οξέων στις ρίζες τους, ε, τότε θα ήταν η διαδρομή του μια πραγματική “όασης“, μια απόλαυση.
Δεν νομίζετε, φίλοι της Δημοτικής μας αρχής, πως, η διαμόρφωση και των υπόλοιπων πεζοδρόμων, που προσφέρονται για το στυλ αυτό θα έδινε, στο κομμάτι αυτό του κέντρου της πόλης, μια ξεχωριστή χάρη προς τέρψη όλων αυτών που κινούνται στο εμπορικό τμήμα της πόλης μας;
Στη φώτο μας, μια φιλική μας παρέα, αφού απόλαυσε, υπό σκιάν των δέντρων το καφεδάκι της, το αποθανάτησε ευχάριστα με μια αναμνηστική φώτο,, σαν ένα στιγματάκι του… διάβα της !!!
Από αριστερά : Κάτια Αδαμίδου, Εύφη Χαλκίδου, Ρόη Βαβούρα, Κούλα Ανδρεάδου και Λίζα Καζαντζή. 1 Μαϊου 2008.
