1952 στην Ιστορική βρυσούλα της άνω Πτολεμαϊδος- Από την στήλη του κ. Γ. Καζαντζή στον Παλμό 22/06/2016

Είναι γνωστό στους παλιούς, φίλες και φίλοι αναγνώστες, πως, στην αναφερόμενη περίοδο η έλλειψη του αγαθού αυτού, που λέγεται “ΝΕΡΑΚΙ”, ήταν σε μεγάλο βαθμό και η μεταφορά του γίνονταν με στάμνες που, πολλές φορές, για να το προμηθευτούμε χρειάζονταν, ίσως και αναμονή ενός 24ώρου από τις λιγοστές βρύσες της πόλης που η ποσότητα ροής τους ήταν όμοια της απόσταξης του τσίπουρου και πολλές φορές με διακοπές που προκαλούσαν διάφορες απροσδόκητες αιτίες.
Το ελάχιστο αυτό νεράκι ήταν μόνο για το φαγητό και για πόση (δεν υπήρχε η πολυτέλεια προμήθειας του σημερινού εμφιαλωμένου), ενώ, για το πλύσιμο των ρούχων και του μπάνιου χρησιμοποιούνταν αυτό του πηγαδιού που, σχεδόν, διέθεταν όλα τα σπίτια, δεδομένου ότι, η κτηνοτροφική Πτολεμαΐδα το είχε απόλυτη ανάγκη για το πότισμα των ζώων που η πλειοψηφία διατηρούσε για τις γεωργικές της ανάγκες, αλλά και τις υπόλοιπες ανάγκες διαβίωσής της.