Η κυβέρνηση Τσίπρα κατάφερε το ακατόρθωτο και στην ΔΕΗ. Με μια σειρά πολιτικών όπως ο ν. 4389/16 (ΝΟΜΕ), παρεμβάσεις στην εισπρακτική πολιτική της επιχείρησης αλλά και με την αναβλητικότητα στον εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό την οδήγησε στην μείωση της χρηματιστηριακής αξίας κατά 84% αλλά και στην εκτόξευση των ληξιπροθέσμων απαιτήσεων της. Αν λάβουμε υπ όψιν ότι της επιβάλει να απολέσει το 40% του τζίρου της χωρίς να εισπράξει τίποτα τότε αντιλαμβανόμαστε όλοι ( εκτός απ την ίδια την κυβέρνηση ) που οδεύει η επιχείρηση. Η αναβλητικότητα όμως είναι η χειρότερη των πολιτικών που εφήρμοσε διότι μονάδες όπως ο ΑΗΣ Καρδιάς και ΑΗΣ Αμυνταίου έχουν μπει είδη στην εντατική και δυστυχώς καμία ουσιαστική λύση στα προβλήματα που έπονται της παύσης της λειτουργίας τους. Ποιος θα απαντήσει τι τελικά θα συμβεί με τις εκατοντάδες του προσωπικού; Εθελουσία, μεταφορά σε άλλες μονάδες ή απολύσεις; Υπάρχει κίνδυνος για την παροχή της τηλεθέρμανσης του Αμυνταίου και αν έχουν υπολογιστεί οι χρόνοι του έργου της αναβάθμισης έτσι ώστε να μην έχουμε διακοπή; Υπάρχει κίνδυνος για την ενεργειακή επάρκεια της χώρας; Και φυσικά ο αρμόδιος υπουργός πρέπει να απαντήσει έστω και την ύστατη στιγμή. Βεβαίως αντιλαμβάνομαι την προτεραιότητα της Κυβέρνησης για την εξαγορά της χρεοκοπημένης εταιρείας του αντιπροέδρου των Σκοπίων, αλλά ίσως πρέπει να δείξει την ίδια τουλάχιστον σπουδή και για τα φλέγοντα θέματα της περιοχής.