Γράφει ο Γιάννης Μπερτζοβίτης
Η εικόνα είναι από εδώ
Διανύουμε την περίοδο της αναμονής της έναρξης της νέας σεζόν σε κοινωνικό ή επαγγελματικό επίπεδο με ένα μαύρισμα από τις διακοπές ενώ σε προσωπικό επίπεδο ο καθένας γνωρίζει για τον εαυτό του τι εποχή βιώνει.
Συνήθως είναι η μία από τις εποχές που πολλοί άνθρωποι θέτουν νέα σχέδια και καταστρώνουν νέα πλάνα για μελλοντικές επιτυχίες στον επαγγελματικό στίβο, ενώ η άλλη είναι η πρωτοχρονιά που αφού διαπιστώσουν πως ο Άγιος Βασίλης δεν τους έφεραν ότι ζήτησαν αποφασίζουν να το αποκτήσουν μόνοι τους.
Ήδη έχουμε ακούσει την ευχή “καλό χειμώνα” να προφέρεται από τα χείλη οικείων και περαστικών και άλλοι δυσανασχετούμε ενώ άλλοι ενθουσιαζόμαστε.
Η φράση “Τέλος Εποχής” μπορεί να σηματοδοτεί το οτιδήποτε για τον καθένα από το τέλος του καλοκαιριού μέχρι το τέλος μιας οποιαδήποτε κατάστασης και αν θέλαμε να την προβάλλουμε με το στυλ των ρομαντικών σκηνοθετών του μεσοπολέμου θα δείχναμε έναν επιβάτη που περιμένει χρόνια στο σταθμό και τώρα κάνει το πρώτο βήμα.
Αναμονή, αναβολή και δε βαριέσαι, όπως θέλει άλλωστε βαφτίζει ο καθένας την προσωπική του δικαιολογία που περίμενε ίσως ένα πιο φανταχτερό τρένο να τον πάρει ή το βάρος των αποσκευών του έγινε τόσο ασήκωτο που δε μπορούσε πια να κάνει βήμα.
Όπως θέλει βαφτίζει κανείς το φόβο να αφήσει πίσω του αυτόν τον γοητευτικό σταθμό που μπορεί να τον φιλοξενεί για πάντα και που δεν μοιάζει τόσο απειλητικός όσο το ταξίδι που είναι να γεννημένος για να κάνει.
Η έναρξη κάτι καινούργιου προϋποθέτει λήξη κάτι περασμένου και η λήξη πολλές φορές σημαίνει επώδυνη θυσία αλλά με το να βρίσκουμε το θάρρος να αφήνουμε πίσω μας ότι σε κάθε φάση της ζωής μας θεωρούμε πολύτιμο κάνουμε τη μοίρα να συγκινηθεί και με κάποιο τρόπο που δεν μπορεί να εξηγηθεί από το κουρασμένο μας μυαλό, οι επιθυμίες μας πραγματοποιούνται.
Η κάθε εποχή τελειώνει λοιπόν για να δώσει βήμα και θέση στην επόμενη.
Ζύγιασε λοιπόν τον εαυτό σου και βρες τον ελαφρύτερο γιατί ούτως ή άλλως: καρπούζι τέλος, κορίτσια!!
