Η εξουσία προσελκύει τους διεφθαρμένους. Οι υγιείς συνήθως έλκονται από άλλα πράγματα παρά από την εξουσία.David Brin, 1950 -, Αμερικανός συγγραφέας επιστ. φαντασίας
Κάποτε εζήναμε καλά
με ΠΑ.ΣΟ.Κ. εντάμαν,
κανείς τιδέν ‘κ’ ενούνιζεν
ούλ’ είχαν έναν τάμαν.
Μόν’ το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να έν καλά,
ο πράσινον ο ήλον,
ο πράσινον ο υπουργόν
κι ο πράσινον ο φίλον.
Ατώρα ορφανίαμε,
η μάνα παιδίν ‘κ’ έχ’
τ’ ελέας τ’ έξ’ εχάσαμε
και τη οβού τ’ απέσ’.
Ατώρα εγέμ’νες τη τσισμάτ’
και τη καταφρονίας,
εμείς ντο εσονλίκευαμ’
ανθρώπ’ς και πολιτείας.
Ερούξαμε ας σ’ άλογον
και πορπατούμ’ ‘ς ση στράταν,
έί κιτί παλαιά καιρούς
με τη ΠΑ.ΣΟ.Κ. την κάρταν.
Τα στράτας εγομούσανε
κι όλια τα καφενεία
έμορφα χρόνια και καιροί
‘ς σην πασοκοκρατείαν.
Άμον παπόρ ,ντο ‘κι πατεύ’
έτονε η Ελλάδα,
κι απάν και ‘ς σο τιρέκ ναθε
είχεν Πασοκιάδα.
Ατώρα, που επάτεψεν,
πού να ευρήκ’ς το θάρρος,
‘ς σ’ είναν να σύρτς τα κρίματα,
ποίος να σκών’ το βάρος;
Ο Παπανδρέου έφυεν
άμον αχπαραμένος,
τη νύχταν ‘φτάει ποδήλατον,
τη νύχταν πάει ‘ς σο μέρος.
Κρίμαν το βούδ’, ντο έσπαξαμ’
και την χαράν, ντ’ εποίκαμ’,
το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έντον νέγαμος
το ΠΑ.ΣΟ.Κ έντον προίκα.
‘Σ σ’ εκείνο τ’ ανεστόρητον
τ’ αναθεματισμένον
τη ΄΄δεξιάν΄΄, το άκλερον
και το κατηραμένον
Μον’ τα σημαίας επέμ’νανε
‘ς σ’ αχερώνια απές ι,
οντες ταράζ’νε τα μωρά
ν’ ελέψ’ ατά και κλαις ι…
