Του Μιχάλη Πιτένη
Όλα, ή σχεδόν όλα, έχουν τα όρια τους. Κάτι που μάλλον δεν ισχύει για την ανοησία στη χώρα μας. Πώς να εξηγήσει διαφορετικά κανείς το γεγονός πως πριν καν συνέλθουμε απ΄ το σοκ της εν ψυχρώ δολοφονίας δύο νέων ανθρώπων, οι οποίες ακολούθησαν, ενάμιση περίπου μήνα μετά, αυτή ενός άλλου νέου ανθρώπου, ακούσαμε πως «μπήκαμε», «μπορεί να μπούμε», ή «αποκλείεται να μπούμε σε εμφύλιο πόλεμο».
Γιατί άραγε; Υπάρχει πράγματι τέτοιο θέμα και δεν το έχουμε αντιληφθεί;
Δολοφονικές πράξεις σαν αυτές τις τρεις δεν είναι συνηθισμένα γεγονότα, ούτε φυσικά μπορούν να περάσουν απαρατήρητα απ΄ την κοινωνία. Από πού και ως πού όμως μπορεί να οδηγήσουν σε εμφύλιο πόλεμο;
Τις μέρες που ζούμε, εκτός των άλλων δεινών έχουμε να αντιμετωπίσουμε και την ελαφρότητα με την οποία ορισμένοι τοποθετούνται, σχολιάζουν ή παρεμβαίνουν στα όσα μας συμβαίνουν. Όλα αυτά όμως είναι αποδεκτά μέχρι κάποιο σημείο, γιατί από εκεί και πέρα δεν γίνονται εντελώς φαιδρά, αλλά άκρως επικίνδυνα.
Ο τελευταίος εμφύλιος πόλεμος των Ελλήνων τελείωσε το 1949, αλλά χρειάστηκαν πολλά χρόνια και μεγάλη προσπάθεια για να κλείσουν οι πληγές του. Κάποιες δε απ΄ αυτές έκλεισαν μόνο όταν έφυγαν οι εκπρόσωποι των γενεών που ενεπλάκησαν στον εμφύλιο, καθώς το να ξεχάσει και να συγχωρήσει κανείς ούτε εύκολο είναι ούτε αυτονόητο. Το σίγουρο είναι πως η χώρα μας πλήρωσε πολύ ακριβό και μεγάλο κόστος γι΄ αυτό τον εμφύλιο, καθώς τα χρόνια που οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες ξεπερνούσαν τα δεινά του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και αναπτύσσονταν εμείς ακόμα συσσωρεύαμε ανθρώπινα θύματα. Όχι μόνο κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου αλλά και για πολλά χρόνια μετά τη λήξη του.
Η γνώση αυτών και μόνο των ιστορικών γεγονότων θα έπρεπε να μας κάνει όλους ιδιαίτερα προσεκτικούς. Κυρίως δε όλους όσοι θέλουν να ηγούνται και επιλέγονται απ΄ την ψήφο των πολιτών γι΄ αυτό.
Ο Εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα τελείωσε το 1949. Καιρός είναι να τελειώσει και η ανοησία. Είναι όμως ανοησία, ή μήπως είναι σκοπιμότητα προκειμένου να κερδίσουν όσοι την παράγουν και την προωθούν;
Δεν είναι σωστό να κάνεις «δίκες προθέσεων», ειδικά όταν δεν διαθέτεις αδιάσειστα στοιχεία. Αλλά… «Η σκιά των γεγονότων που πρόκειται να συμβούν γίνεται ορατή εκ των προτέρων», έλεγε ο Γκαίτε. Μια σκιά που προς το παρόν δεν τη βλέπουμε, αλλά δεν αποκλείεται να τη δούμε αν η ανοησία συνεχιστεί…
