Μάνα μου, τα κλεφτόπουλα
κάποτε ‘κλέβαν κότες,
‘κλέβαν αρνιά και πρόβατα
απ’ της Τουρκιάς τις πόρτες.
Σήμερα ‘γίναν λήσταρχοι,
κλέβουν εκλεπτυσμένα,
πάνω στις πλάτες του λαού
‘ρίξαν τα χρεωμένα.
Μα ένα μικρό κλεφτόπουλο,
που έκλεψε καρβέλια,
το ‘πιάσαν οι ΄΄ αδιάφθοροι ΄΄
και το ‘καναν κουρέλια.
Κι οι κλεφταράδες, οι τρανοί,
π’ αγόραζαν ντουφέκια,
απ’ το μπαχτσίσι, το πολύ,
το ρίξανε στα γλέντια.
Περμένουνε τις εκλογές
για να ‘βγουν όξω όλοι,
γιατί κοράκου κόρακας
το νύχι δε ματώνει.
Ντουφέκια μου, περήφανα
κι άρματα παινεμένα,
χωρίς ΚΥ.Σ.Ε.Α. φέρατε
τη λευτεριά, καημένα.
Κι αν τότε λευτερώσατε
τη δόλια την Ελλάδα,
σήμερα ο ήλιος σκοτεινός
κι ολόσβηστη η δάδα…
Μόνο στο κοινοβούλιο
τρών’ ,πίνουν και γλεντάνε
και στο μικρό κλεφτόπουλο
δε δίνουν, δε λογάνε..
Είκοσι πέντε του Μαρτιού
μας ήρθε μες τους πόνους,
με λίγα ΄΄ πλεονάσματα ΄΄
και με περίσσιους φόρους.
Κι αν ελευθερωθήκαμε
απ’ της Τουρκιάς τα χέρια,
τώρα δε θα μπορέσουμε
να σβήσουμ’ τα τεφτέρια….!
